31 Δεκ 2013

Παραμονή Πρωτοχρονιάς...

Φιλοτέχνηση:Ανδρέας Λοφίτης
Το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν ανήκει πια στη σφαίρα των παραμυθιών.
Απόκτησε ξανά αληθινό πρόσωπο και είναι εδώ.
Και να θέλουμε δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε…

Και είναι τόση η παγωνιά τούτου του χειμώνα.Δεν είναι που στέρεψαν οι ευχές,είναι που έγιναν κι αυτές copy paste
 Μα εμείς αληθινές ευχές στέλνουμε.Όχι αντίγραφα εντυπωσιακά…
Να βρούμε αντοχές και δυνάμεις για να παλέψουμε,αυτό χρειαζόμαστε.
Να ανοίξουμε χαραμάδες στην ελπίδα και στο αύριο,μόνο έτσι...
Και θα τα καταφέρουμε!
Όπως λέει κι ο ποιητής "με την αγάπη θα σηκώσουμε την απελπισία μας".
Καλή Χρονιά! Με ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο!
Ας ανοίξουμε διόδους για την ανθρωπιά και την αγάπη!
****
Θα περάσουν αποπάνω μας όλοι οι τροχοί
στο τέλος
τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν.
Αγάπη μείνε στην καρδιά —
αυτός ας είναι ο κανών του τραγουδιού σου.
Με την αγάπη
Θα σηκώσουμε την απελπισία μας
Απ’ το αμπάρι του κορμιού.
Δεν είναι φορτίο για τη χώρα των αγγέλων
η απελπισία.
Και προπαντός
ας μην αφήσουμε την αγάπη
να συνωστίζεται με τόσα αισθήματα…
Νίκος Καρούζος(Τα πουλιά δέλεαρ του Θεού,2)

 ****
Το κορίτσι με τα σπίρτα

Παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Απόψε μες στο χιόνι
σπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς,
και είσαι τόσο μόνη.
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,
χρόνια ευτυχισμένα,
κι αν περισσεύει μια δραχμή,
σκεφτείτε με και μένα...

****
 

****

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα
Κική Δημουλά

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους.
Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιό
καινούργιου χρόνου.

Τρέμουν από το κρύο
τα σταυροδρόμια και οι γωνίες
σφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούν
επάνω σε αλλότριας πατρίδας
πλανόδιους ανθοπώλες

μπουκέτα φασκιωμένα
με αγριωπό χαρτί
και η φτηνή ποιότητα
με τρύπες διανθισμένη γύρω γύρω
από αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες

όπως κι εμείς όταν παιδιά
για σχέδια πεινασμένα
σ’ εφημερίδα διπλωμένη ομοιόμορφα
μικρά τετραγωνάκια ψαλιδίζαμε
κι όπως ξεδιπλωνόταν το χαρτί
τι χαρούμενα τι αλλεπάλληλα, τι συμμετρικά
παραθυράκια διάπλατα μας άνοιγε το μέλλον.

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους
μόνο κλειστά μεγάλα γκρίζα παράθυρα
κι ένα φτωχό χιονόνερο που ζητιανεύει χιόνι.
Από τη συλλογή "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως" (2007)

****

 
Κάλαντα



****
Παραμονή Πρωτοχρονιάς


****
Παραδοσιακά πρωτοχρονιάτικα


****

23 Δεκ 2013

Το άσπρο του έρωτα στου έρωτα το μαύρο,Σταύρος Σταύρου.Μια απόπειρα προσέγγισης...




…το άσπρο του έρωτα…στου έρωτα το μαύρο,Σταύρος Σταύρου

«…Αγάπησα την ποίηση κι εκείνη με αγάπησε πολύ λιγότερο, με αποτέλεσμα ό,τι γράφω να μην ξεφεύγει ποτέ από τη σκιά της παρα-ποίησης. Δεν γράφω για να θυμηθώ και οπωσδήποτε δεν γράφω για να ξεχάσω. Στην πραγματικότητα γράφω, γιατί δεν αντέχω

20 Δεκ 2013

Φωτεινή Βελεσιώτου,μια ροκ ρεμπέτισσα


Είναι τραγούδια που ξεχωρίζουν από την πρώτη στιγμή που τ΄ακούς.Για τον στίχο,τη μελωδία αλλά κυρίως για την εξαιρετική ερμηνεία της Φωτεινής Βελεσιώτου.Κάποια απ αυτά επιλέγουμε για τη σημερινή μας ανάρτηση.

5 Δεκ 2013

In memoriam.Στον Παναγιώτη...

Παναγιώτης Μιχαηλίδης

"Χρωστάμε" κι αυτή την ανάρτηση στον Παναγιώτη μας...


Αποχαιρετισμός από τον Διευθυντή του Λυκείου Λινόπετρας, κύριο Γιώργο Ιωσηφίδη:
Αγαπητέ Παναγιώτη μας,
Στέκομαι σήμερα μπροστά στη σωρό σου με απέραντη θλίψη για να σου απευθύνω ως διευθυντής του λυκείου μας, λίγα στερνά λόγια. Φτωχή η δύναμη της πένας μου, που

9 Νοε 2013

Στον αγαπημένο μας Παναγιώτη...


Παναγιώτης Μιχαηλίδης
 Δεν τα κατάφερε ο αγαπημένος μας συνάδελφος κι έφυγε από κοντά μας την περασμένη Πέμπτη το βράδυ.Τον συνοδεύσαμε όλοι χθες στην τελευταία του κατοικία.Η οικογένειά του,οι συγγενείς,οι φίλοι,οι συνάδελφοι και οι μαθητές του.Άρχισε εκείνη την ώρα της

24 Οκτ 2013

Το άλλο φθινόπωρο...

 
Φωτό:Εύα Νεοκλέους

Φθινόπωρο...Η εποχή που δημιουργεί, ίσως,τα πιο αντιφατικά συναισθήματα.Θλίψη,μελαγχολία...
Ποιητική διάθεση,τάση για ενδοσκόπηση και ονειροπόληση.
Πάντα,θαρρείς και το φθινόπωρο σαν ένας αόρατος μαέστος,μας παρασύρει με τη μαγική

4 Οκτ 2013

Μια συνέντευξη με τον ποιητή Σταύρο Σταύρου


Όταν, ένα περίπου χρόνο πριν, κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Προχωρημένοι χειμώνες και άλλα φθινόπωρα», είχαμε προβλέψει πως ο Σ. Σταύρου είχε πολλά να μας δώσει και πως  επρόκειτο για ένα νέο ταλαντούχο ποιητή. Είχα γράψει τότε σε ένα σημείωμα που δημοσιεύτηκε

1 Σεπ 2013

Κάθε Σεπτέμβρη...

Πίνακας του Γιάννη Τσαρούχη 
Ήρθε ξανά ο Σεπτέμβρης.Και πέρυσι του κάναμε ένα μικρό αφιέρωμα το: "Ήρθε ο Σεπτέμβρης..."
Φέτος,τι να πούμε...Ένας δύσκολος Σεπτέμβρης!Και όχι, δεν είναι η γεύση νοσταλγίας που αφήνει πίσω του το καλοκαίρι που μας αποχαιρετά. Πού τέτοιες πολυτέλειες, να

24 Αυγ 2013

Χόρχε Λουίς Μπόρχες(1899-1986)

Χ.Λ.Μπόρχες,πηγή:Βικιπαίδεια

Χόρχε Λουίς Μπόρχες(1899-1986).
Γεννήθηκε στις 24 Αυγούστου 1899 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής και πέθανε στις 14  Γε νάρη του 1986 στη Γενεύη της Ελβετίας.
Στη  σημερινή μας ανάρτηση παρουσιάζουμε ένα μικρό αφιέρωμα στον Αργεντίνο

12 Αυγ 2013

Φρούτα του καλοκαιριού...

Ήτανε που λες κατακαλόκαιρο... 
Κλεμμένο από εδώ

Κυπριακές φορμόζες(βανίλιες)


Κατακαλόκαιρο κι εμείς είπαμε να σας δροσίσουμε με κάποια από τα φρούτα του καλοκαιριού.
Δικές μας οι φωτογραφίες!

29 Ιουλ 2013

Γιάννης Χαρούλης,ο τραγουδιστής με το χαμόγελο...

Φωτό από αθηνόραμα

Αφορμή γι΄αυτή μας την ανάρτηση,
 μας έδωσε η  πρόσφατη συναυλία(26/7/2013) του Γιάννη Χαρούλη στη Λεμεσό.

Ο ταλαντούχος καλλιτέχνης ενθουσίασε το κοινό με τα τραγούδια του και τον μοναδικό τρόπο που τα ερμηνεύει.Αυθεντικός και αληθινός ο Γιάννης Χαρούλης,ακολουθεί μια ανοδική πορεία και δεν είναι τυχαίο που πολλοί τον θεωρούν συνεχιστή του μεγάλου Νίκου Ξυλούρη.
Δείτε βιογραφικό του τραγουδοποιού εδώ.
Για τη δισκογραφία του εδώ
Εμείς τον αγαπάμε για τη σεμνότητα και την επιμονή του να αναδεικνύει με το δικό του τρόπο το παραδοσιακό τραγούδι αλλά και να υπηρετεί το ποιοτικό έντεχνο.
Ερωτόκριτος


****
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τη συναυλία του στην Πλατεία Ηρώων στη Λεμεσό στις 26/7/2013







Σύννεφα του γιαλού.
Στίχοι:Κώστας Σπηλιωτάκος,μουσική,ερμηνεία:Γιάννης Χαρούλης

Τη θλίψη απ’ τα μάτια μου να πάρεις
και να τη ρίξεις στου πελάγου το βυθό
κι αν τύχει μες σ’ ανέμους να χαθώ
μη μ’ αρνηθείς, μη μ’ αποπάρεις

Το πιο ακριβό σου χάδι να μου δώσεις
κι αν η λαχτάρα σου κουρσέψει το κορμί
αιτία, πρόφαση να γίνει κι αφορμή
ποτέ μη μ’ αρνηθείς, μη με προδώσεις


Σύννεφα του γιαλού θε ν’ αρματώσω
θα `μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
Σύννεφα του γυαλού θε ν’ αρματώσω
θα `μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
θα `μαι στο πλάι σου...

Την πιο βαθιά ανάσα μου να νιώσεις
σαν άρωμα φερμένο απ’ τη βροχή
κι αν γίνει τ’όνειρο ταξίδι και ευχή
που αγάπησες πολύ, μη μετανιώσεις
.

(Ερασιτεχνική η λήψη,απολογούμαστε)


Και ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι:
 Χειμωνανθός



12 Ιουλ 2013

Πάμπλο Νερούδα(1904-1973)

Η εικόνα από tvxs
Πάμπλο Νερούδα(12 Ιουλίου 1904 -23 Σεπτεμβρίου 1973)
Η σημερινή μας ανάρτηση γίνεται με αφορμή την επέτειο γέννησης του μεγάλου Χιλιανού συγγραφέα και ποιητή.Ο Νερούδα (φιλολογικό ψευδώνυμο του Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασοάλτο) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα στη Λατινική Αμερική.Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες τον χαρακτηρίζει ως τον μεγαλύτερο ποιητή του 20ού αιώνα.Το 1971 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το οποίο παρέλαβε όντας άρρωστος από καρκίνο. Βοήθησε το Σαλβαδόρ Αγιέντε στην προεκλογική του εκστρατεία, αλλά πέθανε στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγο μετά τη δολοφονία του Αγιέντε από τους πραξικοπηματίες του Πινοσέτ. Ο Πινοσέτ απαγόρευσε να γίνει δημόσιο γεγονός η κηδεία του Νερούντα, ωστόσο το πλήθος αψήφησε τη φρουρά και κατέκλυσε τους δρόμους, μετατρέποντας την κηδεία στην πρώτη δημόσια διαμαρτυρία ενάντια στη στρατιωτική δικτατορία της Χιλής. Το στρατιωτικό καθεστώς μέχρι το 1990 είχε απαγορεύσει τα έργα του ποιητή.
Τον Απρίλιο του 2013, ακριβώς 40 χρόνια μετά το θάνατό του, άρχισε η εκταφή του πτώματός του, με σκοπό να διακριβωθεί αν ο Νερούδα είχε πέσει θύμα δολοφονικής επίθεσης (δηλητηρίαση) από πράκτορες του δικτατορικού καθεστώτος.

Γράφει για την ποίησή του ο ίδιος:
" Έχω για τη ζωή μιαν αντίληψη δραματική και ρομαντική. Ό,τι δεν αγγίζει βαθιά την ευαισθησία μου δεν με ενδιαφέρει. Όσον αφορά την ποίηση, στην πραγματικότητα καταλαβαίνω πολύ λίγα πράγματα. Γι' αυτό συνεχίζω με τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας. Ίσως απ' αυτά τα φυτά, τη μοναξιά, τη σκληρή ζωή, βγαίνουν οι μυστικές, αληθινά βαθιές "Ποιητικές Πραμάτειες" που κανείς δεν μπορεί να διαβάσει, γιατί κανείς δεν τις έγραψε. Η ποίηση διδάσκεται βήμα βήμα ανάμεσα στα πράγματα και στις υπάρξεις, χωρίς να τα χωρίσουμε, αλλά ενώνοντάς τα με την ανιδιοτελή απλωσιά της αγάπης."
Η θάλασσα
(απόσπασμα)
 Έχω ανάγκη τη θάλασσα γιατί με διδάσκει:
δεν ξέρω αν μου δίνει μουσική η συνείδηση:
Δεν γνώριζε αν είναι κύμα μονάχα ή πλάσμα βαθύ
ή μονάχα βραχνή φωνή ή θαμβωτική εικασία
ιχθύων και καραβιών.
Γεγονός είναι ότι και κοιμισμένος ακόμα
με κάποιο μαγνητικό τρόπο
κυκλοφορώ
στην παγκοσμιότητα των κυμάτων.
Δεν είναι μονάχα τ αλλοιωμένα κοχύλια,
σα ν’ ανάγγελλε κάποιο αργό θάνατο
τρεμουλιάρης πλανήτης,
όχι, με τη λεπτομέρεια ανοικοδομώ την ημέρα,
με μια ριπή αλατιού τον σταλακτίτη,
και με μια κουταλιά τον άπειρο θεό.
....

Φωτό:Εύα Νεοκλέους


 *****
Βιβλιογραφία(ενδεικτική):
- Βικιπαίδεια
- os3.gr
- tvxs
*****
 Μ' αρέσεις άμα σωπαίνεις
Μ' αρέσεις άμα  σωπαίνεις,
 επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία κι ενώ μεν  απ' τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν σε φτάνει.
Μου φαίνεται ακόμα ότι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας
κι ότι ένα  φιλί, μου φαίνεται,
στα  χείλη σου τη σφραγίδα του βάνει...



*****
Η νύχτα στο νησί


*****
Όταν γέρνω στα βράδια

*****
Ίσως η απουσία να είναι παρουσία


*****
Pablo Neruda


*****

23 Ιουν 2013

"Πριν μάθουν πως εγώ είναι γραμμένο για πάντα να ζήσω." Στον Μανώλη Αναγνωστάκη

Μανώλης Αναγνωστάκης(1925-2005)


Και η σημερινή μας ανάρτηση αφιερώνεται στον μεγάλο Έλληνα ποιητή.Κι αυτό γιατί,όσα αφιερώματα κι αν έχουμε κάνει ως τώρα,δεν μπορούμε να εξαντλήσουμε τη μεγάλη αξία της ποίησής του.Γιατί "ήθελε -και θέλει- ακόμη πολύ φως να ξημερώσει..." Επίκαιροι, όσο ποτέ άλλοτε,οι στίχοι του Αναγνωστάκη!Και αναμφίβολα θα μας μιλούν ξανά και ξανά,ίσως και πάντα...
Έτσι,γιατί "είναι γραμμένο για πάντα να ζήσει."

Εδώ είναι μια από τις παλαιότερες αναρτήσεις,όπου μπορείτε να βρείτε και ενδεικτική εργοβιογραφία:
Μανώλης Αναγνωστάκης
Εξαιρετικό είναι το αφιέρωμα της ΕΡΤ,Παρασκήνιο

****
Ποιήματα που δεν έχουν αναρτηθεί στο ιστολόγιό μας και που δεν είναι (ίσως) τόσο γνωστά,όσο άλλα:

Κάτω απ’ τις ράγες…

Κάτω απ’ τις ράγες του τραίνου

Κάτω από τις γραμμές του βιβλίου
Κάτω από τα βήματα των στρατιωτών

Όταν όλα περάσουν – πάντα σε περιμένω.

 Πέρασαν από τότε πολλά τραίνα

Κι αλλά πολλά βιβλία θα διαβαστούν
Κι άλλοι, στρατιώτες το ίδιο θα πεθάνουν.

 Κάτω από καθετί που σου σκεπάζει τη ζωή

Όταν όλα περάσουν –
Σε περιμένω.
(Η Συνέχεια 3)
****
Όλα τα πρόσωπα…

Όλα τα πρόσωπα της ιστορίας μας είν’ εντελώς φανταστικά
Καμιά πλέον συσχέτιση με πρόσωπα υπάρξαντα.
Ή και ακόμα υπαρκτά σε μια δεδομένη εποχή.
Γιατί και η Εποχή δεν υπήρξε – μη μιλήσεις πια γι’ αυτήν
Με τα ίδια πάλι λόγια που δεν αλλοιώνονται από το χρόνο
Όπως το μέταλλο κάτω από τη σκουριά, το δέρμα κάτω από το ρούχο.
Γιατί τα πρόσωπα της ιστορίας μας είν’ εντελώς φανταστικά
Οι περιπέτειές τους αδιάφορες για την Ιστορία
Ούτε καν ίχνη σβησμένων ονομάτων για τους οπωσδήποτε επιζήσαντες.

Κατέβασε τις Μεγάλες Κουρτίνες, φράξε όσο είναι καιρός
Τις μυστικές ρωγμές των στίχων, μ’ ένα χαμόγελο κι εσύ
Υποδέξου, αγνός, τη χαρούμενη καινούρια ημέρα.

Έλα Γιώργο – βάλε στη θήκη το μαχαίρι.

(Η Συνέχεια 3)
****
 Αφιέρωση
Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν
Για το σπίτι που χτίστηκε
Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν
Για τα πλοία που άραξαν
Για τη μάχη που κερδήθηκε
Για τον άσωτο που επέστρεψε


Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια.

(Η Συνέχεια 3)
****

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

Πρώτα να πιάσω τα χέρια σου
Να ψηλαφίσω το σφυγμό σου
Ύστερα να πάμε μαζί στο δάσος
Ν΄αγκαλιάσουμε τα μεγάλα δέντρα
Που στον κάθε κορμό έχουμε χαράξει
Εδώ και χρόνια τα ιερά ονόματα
Να τα συλλαβίσουμε μαζί
Να τα μετρήσουμε ένα- ένα
Με τα μάτια ψηλά στον ουρανό σαν προσευχή.

Το δικό μας το δάσος δεν το κρύβει ο ουρανος.

Δεν περνούν από δω ξυλοκόποι.
(Ο Στόχος)

****
Οι στίχοι αυτοί


****
Τώρα είναι απλός θεατής


****

4 Ιουν 2013

Έξι ποιήματα για τη θάλασσα...

"Θάλασσα λανθασμένη δε γίνεται" γράφει ο Ελύτης.Στη σημερινή ανάρτησή μας σας παρουσιάζουμε ποιήματα που έγραψαν φίλοι  για τη θάλασσα.Πρόσφατα, οι Επισημάνσεις δημιούργησαν δική τους σελίδα στο facebook.Ζητήσαμε,λοιπόν,από φίλους/ες - ποιητές/τριες να μας στείλουν ποιήματά τους με θέμα τη θάλασσα.Η ανταπόκρισή τους ήταν συγκινητική και τους ευχαριστούμε θερμά γι΄αυτό.Θα ακολουθήσουν και άλλες αναρτήσεις αργότερα(ήταν αδύνατο να συμπεριληφθούν όλα τα ποιήματα εδώ) με συνεργασίες και προτάσεις φίλων.Είναι, εξάλλου, πάγια  θέση μας να δίνουμε λόγο και χώρο στους δημιουργούς.Οι συνεργασίες είναι πάντα ευπρόσδεκτες σ΄αυτό τον ιστοχώρο.
Εκτός από την πρώτη φωτογραφία, οι υπόλοιπες που συνοδεύουν τα ποιήματα,έχουν επιλεγεί από τους ποιητές/τριες που φιλοξενούμε.
Αλφαβητικά οι ποιητές/τριες:Βέρα Βασιλείου-Πέτσα,Κωνσταντίνος Κομιανός,Νίκος Πενταράς, Κωνσταντίνος Β.Σβεντζούρης,Σταύρος Σταύρου,Λιώ Τσιάχα.
 


Ίσκιο δεν κάνει η θάλασσα
 Βέρα Βασιλείου-Πέτσα



Στου βράχου τη σιωπή θητεύω
για την ανάδυση.

Πώς εμπιστεύτηκα τη θάλασσα
πώς παγιδεύτηκα στην πέτρα!

Δεν είχε στο βλέμμα άλλο
παρά κρυφές στιγμιαίες λάμψεις
συνήθειες μιας θάλασσας
φύλλο ασημί μες στις ανταύγειες της
κάτοπτρο στις αντανακλάσεις.
Και πριν αγγίξω το υδάτινο είδωλο
το βυθό αναρίγησε.
Πρόλαβε-ωστόσο-
με επιφώνημα κατάδυσης
να με καταδικάσει
δεσμώτη Προμηθέα.

Στην πέτρα θα περάσει η ζωή
και ίσκιο δεν κάνει η θάλασσα.

Από τη συλλογή "Σαράντα μίλια σιωπή", εκδ.Ιωλκός

*****
ΑΝΑΒΑΠΤΙΣΗ
Κωνσταντίνος Κομιανός





Στον ορίζοντα πέρα,
ασπρίζουν
της θάλασσας
τ’ αραδοκύματα,
καταμεσής
στεριάς κι’ ουρανού
σαν υγρή χιονοστιβάδα,

 
εκτυφλωτικό,ενόσω
τ’ αστραποβόλημα
του στερεώματος,
διαθλά
μές της συννεφιάς το γκρίζο
του ήλιου τις αχτίδες.

 
Και το νερό
να στραφταλιάζει λουλακί

 
και να χαρίζεται,
ανένταχτο
στην πλάση.

 
Μήπως ξασπρίσει
της ζωής τη ρύπανση

 
και στην παραίτηση
της ύπαρξης,
μη δυνηθεί και
δώσει χρώμα…



*****
ΑΝ ΗΤΑΝ
 Νίκος Πενταράς




Το Φως χορεύει στον αφρό
λευκό πανί στο πέλαγος
μετάξι στον αγέρα
μέσα σ’ ανήλιαγη σπηλιά
η Μέδουσα παραμονεύει.
 

Πήρα τ’ αδράχτι
- κειμήλιο της γιαγιάς μου
της ξακουστής υφάντρας-
ν’ αδράξω το μετάξι
μ’ αδέξιος σαν ήμουνα
μου ξέφυγε απ’ τα χέρια
και πήγε ίσια στο βυθό.
Για χρόνια τώρα ψάχνω
στα φύκια και στην άμμο
ρωτώ τα ψάρια της σιωπής
ίσως αυτά με βοηθήσουν
μα κάνουν ελιγμό και μ’ αποφεύγουν
και τότες απελπίζομαι
βγαίνω ξανά στην επιφάνεια
ξαπλώνω μπρούμυτα
σε βράχο κυματοδαρμένο
και κλαίω μ’ αναφιλητά.
 

Το κύμα παίρνει το «γιατί»
από τα μάτια μου τα κόκκινα
το στροβιλίζει και μετά
με βία τ’ αμολά στα βράχια
κι εκείνο θρυμματίζεται
κι αντιλαλεί στ’ ακροθαλάσσια.
 

Αν ήταν, συλλογίζομαι, τουλάχιστο,
ένα χελιδονόψαρο,
αν ήταν κι άρπαζε ένα θρύψαλο
ίσως να μ’ οδηγούσε
να βρω τ’ αδράχτι της γιαγιάς,
γιατί γνωρίζουν τα χελιδονόψαρα
τα κατατόπια του βυθού
μα προπαντός γνωρίζουν ακριβώς
σε ποια γωνιά παραμονεύει η Μέδουσα.

Από τη συλλογή «ΦΩΣ ΕΚ ΦΩΤΟΣ», 1994

*****
Αγκάλιασμα
Κωνσταντίνος Β. Σβεντζούρης


Η θάλασσα μπροστά
χρώμα στα μάτια
τα πόδια ακίνητα
ρίζες στη γη
κι όλο
το μπλε του κόσμου
εντός μου
άσπιλο
βουβό
αεικίνητο.
Σ΄αγκάλιασα,
τα χέρια μου
στιγμή κι αιωνιότητα
λίκνο του χρόνου
αέρινο
όταν δειλά
έγειρες το κεφάλι
κει που ενώνονταν
φως και νερό
στο στέρνο,
ένιωσες ασφαλής
αθέατη στα βλέμματα
κι έλαμπες γυμνή
σαν ηλιαχτίδα
που ονειρεύτηκε
όνειρα λευκά.
Ώρα πολλή κοιμήθηκες
στο μέρος της καρδιάς
και ανασαίνοντας
βαθιά το σώμα
στο δέρμα
φύτεψες
ένα χαμόγελο...

Από τη συλλογή "Αποδημία" (Εκδόσεις iWrite 2013)



*****
...Εκείνο με τις εικόνες
Σταύρος Σταύρου




Η θάλασσα προσπαθεί ν’ αποκαλύψει
ένα μεγάλο μυστικό
ή το λιγότερο
να συναρμολογήσει ξανά
τους παιδικούς εαυτούς μας,
αυτά που χάσαμε κάποτε για ένα παγωτό
ή ένα μεταχειρισμένο ποδήλατο,
τα φωταγωγημένα δρομάκια
όλο και πιο σκοτεινά
-ανεξήγητο βέβαια αν σκεφτείς
πως τα παιδιά πάντα χαμογελούσαν-
πράγματα εδώ κι εκεί
φλόγες να τρεμοπαίζουν σ’ ένα όνειρο,
ζήσαμε δε ζήσαμε
ποιος θ’ απαντήσει το φρικτό ερώτημα,
να εξηγήσει,
Ουρανέ,
άνοιξε πάλι το παιδικό βιβλίο με τις εικόνες
και θύμισέ μας
πώς είναι να κάνει κανείς όνειρα...


Από τη συλλογή "Προχωρημένοι χειμώνες και άλλα φθινόπωρα"(Εκδόσεις Ακτίς 2012

*****
Θ΄ανταμωθούμε ξανά...
Λιώ Τσιάχα


Θα ανταμωθούμε ξανά
Σε κείνο το ξεχασμένο δειλινό
από χρώματα και λεμονανθούς
Σε κείνο το όνειρο που έγειρε
να αποκοιμηθεί στης λησμονιάς
την παρηγοριά..
Σε κείνη την άνοιξη που σμίλεψε
η νιότη τους ανθούς της
Αγάπη, παρηγοριά και φώς μου!!
Θα αγαπηθούμε ξανά ..
Πριν οι χείμαρροι ημερέψουν
κι ο φλοίσβος ψιθυρίσει
τον έρωτά του στον γυαλό
Πριν ο ήλιος προσκυνήσει την Νύχτα
και το φεγγάρι πλέξει τους στεναγμούς
στα μαλλιά σου..
Υάκινθοι και μύρα
του κόρφου σου οι χτύποι
κι η αύρα
ν' αντιφέγγει του ήλιου το ξημέρωμα
στο δάκρυ των ματιών σου
Σώπασε !!

*****

26 Μαΐ 2013

Του φεγγαριού...

Το φεγγάρι εμπνέει πάντα.Συνθέτες,ποιητές,ζωγράφους,απλούς ανθρώπους.
Σ΄αυτή την ανάρτηση, ας αφήσουμε κάποια αγαπημένα τραγούδια να μας συντροφέψουν...

Φωτό:Εύα Νεοκλέους


Χάρτινο το φεγγαράκι

****
Γεμάτο φεγγάρι


****
Αλλά τα βράδια


****
Το φεγγάρι


****
Του φεγγαριού



****
Η μοναξιά του σχοινοβάτη


****

19 Μαΐ 2013

Παγκύπριες Εξετάσεις 2013.Θέματα Νέων Ελληνικών(προσθήκη)

Προσθήκη(22/05/2013)

Στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας αναρτήθηκαν σήμερα και οι προτεινόμενες απαντήσεις.
Μπορείτε να τις δείτε εδώ
 *****
Παγκύπριες Εξετάσεις 2013

Μάθημα: Νέα Ελληνικά
Ημερομηνία και ώρα εξέτασης: Παρασκευή, 17 Μαΐου 2013
                                  8.00 π.μ. - 11.00 π.μ.

Το εξεταστικό δοκίμιο αποτελείται από τέσσερα (4) μέρη. Να απαντήσετε σε
 όλα  τα ερωτήματα.

ΜΕΡΟΣ Α΄: ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ    (μονάδες 20)
Οι θεμελιώδεις κοινές κοινωνικές αξίες δεν μπορεί παρά να είναι η ελευθερία, η ακεραιότητα, η δικαιοσύνη, η φρόνηση, ο σεβασμός στον άνθρωπο και στη φύση και  η αλληλεγγύη.  Ως πολίτες οφείλουμε, πρώτον, να συμφωνήσουμε στο συγκεκριμένο περιεχόμενο αυτών των αξιών, δεύτερον, να τις κάνουμε πράξη πρώτα εμείς, και, τρίτον, να απαιτούμε να τις κάνουν πράξη και οι άλλοι,    κυρίως οι πολιτικοί  που επιλέγουμε και εκλέγουμε να μας εκπροσωπούν. Πέραν όμως αυτών των αξιών, αν θέλουμε  να χτίσουμε τον κόσμο και την κοινωνία που ονειρευόμαστε, θεωρώ ότι χρειάζεται μια άλλη αντίληψη  και ένα νέο ιδεολογικό πλαίσιο σε ό,τι αφορά το μοντέλο κατανάλωσης, το οποίο αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο του πολιτισμού μας και καθορίζει τις πτυχές της ζωής μας, είτε ως ατόμων είτε ως κοινωνίας.

Η κατανάλωση των υλικών αγαθών πρέπει να επανασυνδεθεί με την ουσιαστική ικανοποίηση των πραγματικών ανθρώπινων αναγκών, χωρίς τα στοιχεία της πολυτέλειας και την ψευδαίσθηση της ικανοποίησης των εγωιστικών αναγκών, της επίδειξης, της σύγκρισης με - και της αποδοχής από
- τους άλλους.Η μετατροπή του υφιστάμενου μοντέλου της περιττής και σπάταλης κατανάλωσης στο μοντέλο της απαραίτητης για τις πραγματικές μας ανάγκες κατανάλωσης θα μειώσει τις εγωιστικές  στάσεις, τις ανταγωνιστικές  διαθέσεις  και τα άγχη.Ταυτόχρονα,θα απελευθερώσει ενέργεια και χρόνο για την ικανοποίηση των ανώτερων αναγκών μας, μέσα από πιο ανθρώπινες,πνευματικές, κοινωνικές και ψυχολογικές δραστηριότητες, με την αναζήτηση άυλων αγαθών που δεν παράγονται παρά μόνο από εμάς τους ίδιους και που δεν εμπορευματοποιούνται πωλούμενα και αγοραζόμενα μέσω του χρήματος.Μπορούμε και πρέπει, λοιπόν, να δημιουργήσουμε μια «οικονομία» πνευματικών και ψυχικών αγαθών που θα απαντά στις ανώτερες ανθρώπινες ανάγκες, όπως οι ανθρώπινες σχέσεις, τα θετικά συναισθήματα, η αλληλεγγύη, η καλλιέργεια, η ολοκλήρωση και η αυτοπραγμάτωση.

Μια δεύτερη περιοχή αναζήτησης στο μοντέλο κατανάλωσης αφορά την ενίσχυση της ομαδικής έναντι της ατομικής κατανάλωσης, με στόχο τις συνέργειες και τη μείωση του ατομικού χρόνου και κόπου. Ένα απλό παράδειγμα, εδώ, είναι η χρήση των δημόσιων μέσων μεταφοράς έναντι του ιδιωτικού αυτοκινήτου ή η φροντίδα δύο παιδιών διαφορετικών οικογενειών από μία παιδοκόμο.

Η  τρίτη  περιοχή  αναζήτησης  ενός  εναλλακτικού  μοντέλου  κατανάλωσης αφορά την υγιεινή και την οικολογία. Είναι καιρός να ξανασκεφτούμε σοβαρά το ρητό του Ιπποκράτη: «ηγεμονικότερον απάντων φύσις». Είναι αυτονόητο ότι η κατανάλωση δεν μπορεί να εξυπηρετεί το κέρδος σε βάρος της υγείας των ανθρώπων, ούτε να στηρίζεται στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στη στέρηση της φύσης, του νερού, του αέρα και της γης από τις επόμενες γενιές. Όπως άλλωστε υποστηρίζει το γνωστό  σύνθημα, «δεν κληρονομήσαμε τη Γη από τους γονείς μας, αλλά τη δανειστήκαμε από τα παιδιά μας».

Τέταρτον, το μοντέλο κατανάλωσης πρέπει να γίνει πιο ανθρώπινο σε ό,τι αφορά την πείνα και τη δυστυχία δισεκατομμυρίων ανθρώπων.Σήμερα, η πολυτελής κατανάλωση των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών στερεί την τροφή  των  κατοίκων  των  φτωχών  χωρών,αφού,  για  παράδειγμα,  η παραγωγή μιας ζωικής θερμίδας απαιτεί επτά φυτικές θερμίδες, ενώ οι θερμίδες που ο δυτικός κόσμος στέλνει στα σκουπίδια αρκούν για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του υποσιτισμού στον πλανήτη.


Μπορούμε,  λοιπόν, να ονειρευτούμε  έναν  κόσμο  που εξασφαλίζει  τις δυνατότητες σε κάθε άνθρωπο να γίνει αυτός που θέλει, του εξασφαλίζει την «καλή  ζωή»,  όπως ο ίδιος  την  εννοεί,  στο  πλαίσιο  της  συνύπαρξης,  της συνεργασίας και της αμοιβαιότητας με τους άλλους ανθρώπους και τη φύση. Έναν κόσμο μη δαρβινικό, όπου το «μεγάλο ψάρι» δεν θα τρώει το «μικρό», αλλά θα το φροντίζει, θα το προστατεύει και θα το καθοδηγεί, ώστε με βάση τις δυνατότητες και τις επιλογές του να απολαμβάνει τη ζωή που το ίδιο επιλέγει.  Έναν κόσμο με έμπρακτο σεβασμό για τη διαρκή ζωή της φύσης και για την «καλή ζωή» των άλλων, όπως οι ίδιοι την εννοούν στο παρόν και το μέλλον.
Δ. Μπουραντάς, «Το γράμμα της Ελπίδας» (διασκευή) Εκδ. Λιβάνη, Αθήνα 2011

 Ερωτήσεις:


Α1. Να γράψετε περίληψη του κειμένου (120-140 λέξεις).(μονάδες 8)

Α2. (α) Να εξηγήσετε ποιες είναι, σύμφωνα με τον συγγραφέα, οι ευθύνες των πολιτών απέναντι στις βασικές κοινωνικές αξίες.(μονάδες 3)

(β) … «δεν κληρονομήσαμε τη Γη από τους γονείς μας, αλλά τη δανειστήκαμε από τα παιδιά μας». Να αναπτύξετε σε 60-80 λέξεις το νόημα του πιο πάνω αποσπάσματος/θέσης.(μονάδες 3)

Α3. (α) Να αναφέρετε τα δομικά στοιχεία της δεύτερης παραγράφου γράφοντας και τα σχετικά χωρία του κειμένου.(μονάδες 3)

(β) Να γράψετε δύο τρόπους πειθούς και ένα μέσο πειθούς για κάθε τρόπο, που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας στην τέταρτη παράγραφο. Να τεκμηριώσετε την απάντησή σας με συγκεκριμένα αποσπάσματα από το κείμενο.(μονάδες 3)


ΜΕΡΟΣ Β΄: ΓΛΩΣΣΑ    (μονάδες 10)
Β1. Να γράψετε ένα συνώνυμο για καθεμιά από τις πιο κάτω λέξεις:

φρόνηση αλληλεγγύη καθοδηγεί (μονάδες 3)

Β2.  Να γράψετε ένα αντίθετο για καθεμιά από τις πιο κάτω λέξεις:
πολυτέλειας υποστηρίζει διαρκή (μονάδες 3 )


Β3. α) Να αναλύσετε τις πιο κάτω λέξεις στα συνθετικά τους μέρη και

β) Να σχηματίσετε με το δεύτερο συνθετικό τους μια νέα λέξη (απλή ή σύνθετη):
ενίσχυση καθορίζει (μονάδες 4)

ΜΕΡΟΣ Γ΄: ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΛΟΓΟΥ    (μονάδες 40)

Η οικονομική κρίση καθιστά αναγκαία την αλλαγή του υφιστάμενου μοντέλου κατανάλωσης, όπως εισηγείται και ο συγγραφέας στο αδίδακτο κείμενο.  Σε άρθρο σας, το οποίο θα δημοσιευτεί στην τοπική εφημερίδα της κοινότητάς σας, να αναπτύξετε τις απόψεις σας για τα αίτια που οδήγησαν τον σύγχρονο άνθρωπο στον καταναλωτισμό και να εισηγηθείτε τρόπους με τους οποίους μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του καταναλωτισμού, λαμβάνοντας υπόψη τα νέα οικονομικά δεδομένα.(450-500 λέξεις)

 Σημείωση: Δεν επιτρέπεται να αναφέρετε το όνομά σας ή οποιοδήποτε άλλο στοιχείο που μπορεί να αποκαλύψει άμεσα ή έμμεσα την ταυτότητά σας.

ΜΕΡΟΣ Δ΄: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ – ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ    (μονάδες 30)

Να μελετήσετε τα παρακάτω κείμενα και να απαντήσετε σε όλες τις ερωτήσεις που ακολουθούν:

Δ1.  Γιώργος Ιωάννου, † 13-12-43

[…]
Ι.    Μονάχα όταν βρέθηκε το κρανίο, άκουσα τον αδελφό να λέει βραχνά: η χαριστική βολή. Ήταν μια μικρή τρύπα λίγο πιο πάνω απ’ το μέτωπο.  Είχα γίνει πια ένα με το χώμα, έτσι ένιωθα.Τώρα σκέφτομαι πως έπρεπε να προσκυνήσω, αν και είμαι τόσο ανάξιος.  Κοίταζα συνεχώς ένα βραχάκι κοντά μου και τις λειχήνες του.  Αυτό σίγουρα θα ήταν και τότε εδώ, και το παιδί θα το είδε· ίσως και να το ζήλεψε.  Μπορεί να ήταν και κείνο το αρκετά μεγάλο δέντρο, αν και δεν αποκλείεται να έχει μεγαλώσει πιο γρήγορα, εφόσον βρήκε άφθονο λίπασμα από τόσο αίμα και τόσες εκατοντάδες κορμιά.  Καλά θα ήταν να  μπορούσε  να  μεταμορφώνεται  ο  άνθρωπος,  όταν πέφτει σε μεγάλο κίνδυνο, ή  ν' ανοίγει η γη και να τον κρύβει.  Εγώ  τουλάχιστο  έτσι παρακαλούσα, όταν βρέθηκα σε κάτι τιποτένιους κινδύνους, που είναι ντροπή και να τους σκέφτομαι ακόμα. Πάντως, θυμούμαι πως εκείνες τις στιγμές λάτρευα και πρόσεχα, όσο ποτέ, τα άψυχα, αλλά και τα έντομα και τα φυτά και τα πουλιά.  Σ’ αυτό ακριβώς στηρίζομαι και πιστεύω πως έτσι θα’ νιωσε κι αυτός εκείνη την ώρα.  Εξάλλου ήταν της ηλικίας μου.  Δεν είναι δυνατό να διαφέρω και τόσο πολύ από τους άλλους.  Άνθρωπος είμαι και εγώ. Κι όμως η κάποια διαφορά είναι που με καίει.
[…]
ΙΙ.  Όμως ένα μπουλούκι εντόπιοι τουρίστες φάνηκε να μπαίνει μέσα στον ιερό περίβολο.Στάθηκαν γύρω απ’ το ελεεινό για μια τέτοια θυσία κενοτάφιο. Φαίνονταν απ’ τους μορφωμένους και δεν μπορώ να πω πως η στάση τους δεν ήταν σεμνή.  Κατέθεσαν μάλιστα ένα καλοκαμωμένο δάφνινο στεφάνι και κατόπι κράτησαν ένα λεπτό σιγή.  Κάποιος τους άρχισε να διαβάζει από ένα χαρτί το ιστορικό της εκτελέσεως των 1200 ανθρώπων.  Ήταν τόσο ψυχρή η περιγραφή, ώστε αμέσως υπέθεσα πως σίγουρα θα τα είχε ξεσηκώσει απ’ την τελευταία εγκυκλοπαίδεια. Ύστερα σκόρπισαν   μιλώντας  δυνατά  ή χαχανίζοντας.  Πολλοί ήρθαν τριγύρω μας.  Και φυσικά αμέσως άρχισαν τις ερωτήσεις, ιδίως οι γυναίκες.  Το παλικάρι με την αξίνα απαντούσε, πιέζοντας ολοφάνερα τον εαυτό του.  Φαινόταν καθαρά πως θεωρούσαν σχεδόν ευτυχία τους και σπουδαίο συμπλήρωμα στις        συγκινήσεις  της  εκδρομής την ανακομιδή, που πέτυχαν πάνω στην ώρα.
[…]
ΙΙΙ. Έμεινα ξοπίσω και με πήρε το παράπονο. Δεν ήμουν γνωστός τους ή συγγενής τους για να με πάρουν μαζί τους, όπως θα ήθελα.Εγώ τα’ χω καταφέρει να χωρώ και να ταιριάζω μονάχα με κάτι τέτοιους σαν αυτούς του πούλμαν.Γι’ αυτό ξεκίνησα για το πιο λαϊκό καφενείο, και στο δρόμο συνέχεια έλεγα: Θεέ μου, μη μ’ αφήνεις ούτε καλημέρα να’ χω πια με τέτοια, δήθεν εξευγενισμένα, υποκείμενα.
Ερωτήσεις:

α)    Στο  πρώτο από τα πιο πάνω αποσπάσματα, ο συγγραφέας σε εξομολογητικό τόνο συγκρίνει τον εαυτό του με το δεκαεξάχρονο αγόρι. Ποια είναι τα συναισθήματά του και μέσα από ποιες σκέψεις οδηγείται σ’ αυτά; (να γίνει αναφορά σε τέσσερα σημεία) (μονάδες 4)

β)  Το κείμενο κινείται σε δύο χρονικά επίπεδα.  Ποια είναι αυτά και με ποια γεγονότα συνδέονται;
(μονάδες 3)

Δ2.    Μανόλης Αναγνωστάκης, Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.

Στην οδό Αιγύπτου –πρώτη πάροδος δεξιά
Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως. Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από
τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε.
Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται, Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες, Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα
οι ίδιοι στα παιδιά τους
Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα
Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών των παιδιών τους.
Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται η Τράπεζα Συναλλαγών
- εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται -
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως
- εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν -

Ερωτήσεις:

α)  Ι. «Εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι, αυτός συναλλάσσεται».
Τι επιδιώκει ο ποιητής με την κλίση του ρήματος και στα τρία πρόσωπα;

ΙΙ.  Να  εντοπίσετε  και  να  καταγράψετε  ένα  εκφραστικό  μέσο  ή  άλλο στοιχείο τεχνικής    που χρησιμοποιεί ο ποιητής και να εξηγήσετε το ρόλο που αυτό διαδραματίζει μέσα στο ποίημα.
(μονάδες 4)

β)  Να  βρείτε  τις  ομοιότητες  που  υπάρχουν  στο  διήγημα  «†  13-12-43» (αποσπάσματα ΙΙ. και ΙΙΙ.) και στο ποίημα «Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969
μ.Χ.» όσον αφορά α) στη συμπεριφορά των Ελλήνων και β) στη στάση του
συγγραφέα και του ποιητή απέναντι σ’ αυτούς. (μονάδες 4)

Δ 3.  Γιώργος Σεφέρης, Σαλαμίνα της Κύπρος

Φίλοι του άλλου πολέμου
σ’ αυτή την έρημη συννεφιασμένη ακρογιαλιά
 σας συλλογίζομαι καθώς γυρίζει η μέρα –
Εκείνοι που έπεσαν πολεμώντας κι εκείνοι που έπεσαν χρόνια
μετά τη μάχη.
εκείνοι που είδαν την αυγή μεσ’  απ’ την πάχνη του θανάτου
 ή, μες στην άγρια μοναξιά κάτω από τ’ άστρα,
νιώσανε πάνω τους μαβιά μεγάλα
τα μάτια της ολόκληρης καταστροφής·
κι ακόμη εκείνοι που προσεύχουνταν
όταν το φλογισμένο ατσάλι πριόνιζε τα καράβια:
«Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε πώς έγινε τούτο το φονικό·
την αρπαγή το δόλο την ιδιοτέλεια,
το στέγνωμα της αγάπης·
Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε…».

- Τώρα καλύτερα να λησμονήσουμε πάνω σε τούτα τα χαλίκια·
δε φελά να μιλάμε·
τη γνώμη των δυνατών ποιος θα μπορέσει να τη γυρίσει;
ποιος θα μπορέσει ν’ ακουστεί;
Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων.

-Ναι· όμως ο μαντατοφόρος τρέχει
κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει
σ’ αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο
το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.
Φωνή Κυρίου επί των υδάτων. Νήσος τις έστι.
Ερωτήσεις:

α) Ποιες είναι οι αντιλήψεις του Σεφέρη για τον πόλεμο, όπως φαίνονται στο απόσπασμα: «Φίλοι του άλλου πολέμου… βόηθα να τα ξεριζώσουμε…»; (μονάδες 6)

β) Να αναπτύξετε τις δύο διαφορετικές θέσεις – απόψεις που προβάλλονται στον δραματικό διάλογο – μονόλογο: «Τώρα καλύτερα... Νήσος τις έστι.». (μονάδες 3)

Δ 4.  Δημήτρης Χατζής, «Το διπλό βιβλίο»

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΟΛΑΩΝ

Ο Βασίλης; Είχε μέσα του κι αυτός τη δική του καταστροφή.  Η φτώχεια που πέρασε τον είχε φοβίσει. Μουλωχτά, μονάχα μ’ αυτήν λογαριαζότανε, μέσα του.  Πήραμε σε λίγο την απάνω βόλτα, αγρίεψε αμέσως, αγριεύτηκε με το χρήμα που ερχόταν.Μισεί μονάχα.Τον κόσμο που βρίσκεται γύρω του, τους εργάτες που δουλεύουνε στα χτήματά του –τρία θέλει τώρα να τα κάνει – τους χτηματίες εδώ, τους εμπόρους στη Σπάρτη – μαγαζί θέλει ν’ ανοίξει κι αυτός – τους καταφρονεί. Και  τους  φοβάται  που τον μισούν, τον καταφρονούν. Μισεί και φοβάται.Αυτή  ’ναι η ζωή του. Κι ανάπαψη δεν έχει καμιά.

Εμείς  οι  δύο; Ξένοι  φτάσαμε  εδώ,  ξένοι  μείναμε  και  τον  καιρό  που δουλεύαμε  χέρι  με  χέρι.    Και  περισσότερο  ξένοι  δεν  γίναμε  τώρα,  δεν ξεμακρύναμε περισσότερο, γιατί δεν έχει να ξεμακρύνουμε περισσότερο.Το ξέρω και γω, το ξέρει βέβαια κι αυτός. Δε με μισεί.Δε με καταφρονεί.Δεν υπάρχω.

Μείναμε, λοιπόν, μένουμε, η κόρη εγώ του νικημένου ελασίτη, διπλά νικημένη,  η  μάνα  του  παλληκαριού  που  σκοτώσαν  οι  ελασίτες  και  ζητάει ακόμα το φονιά του, τρίτος αυτός ο μισότρελος με το  χρήμα,  τρεις ζωές μοναχικές εδώ μέσα, απλησίαστα ξένες, βουλιαγμένες η καθεμιά τους στον εαυτό της – μέσα σ’ αυτό το σπίτι που μεγαλώσαμε, μέσα σ’ αυτό το περιβόλι που τ’  ομορφύναμε.  Και δυο παιδιά, που δεν είναι κανενός – μας κοιτούνε και δεν ξέρουμε τι να τους πούμε.

Και τα πουλιά μου δεν ήρθανε πια – δεν είναι να ξαναρθούνε, το ξέρω.
Ερωτήσεις:

α) Με βάση το πιο πάνω απόσπασμα, να σκιαγραφήσετε τον χαρακτήρα του Βασίλη.
(μονάδες 2)

β) Η Αναστασία διαγράφεται μέσα στο έργο ως μια τραγική γυναικεία φιγούρα.
Να δικαιολογήσετε την πιο πάνω θέση με βάση το απόσπασμα. (μονάδες 4)

*****
Πηγή:Υπουργείο Παιδείας

12 Μαΐ 2013

Στον Νίκο Γκάτσο...


Νίκος Γκάτσος(8 Δεκεμβρίου 1911-12 Μαΐου 1992)
Έφυγε σαν σήμερα ο μεγάλος δάσκαλος,όπως τον αποκαλεί ο Χατζηδάκις, ο ποιητής της Αμοργού,ο στιχουργός που κάνει περήφανη την Ελλάδα.Με τον Νίκο Γκάτσο συνδέθηκα και συμπορεύτηκα,επειδή κι εκείνος,πίσω από τα χαμόγελα και τις μελωδίες,είχε ακούσει τη φωνή που κηρύττει και στις παραμονές του θανάτου και πάνω από τις καταιγίδες,γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης.
Αφιέρωμα στον ποιητή είχαμε κάνει και πέρυσι τέτοια μέρα.
Όλα κύριε Νίκο είν΄ εδώ...
Πιστεύουμε,ωστόσο,ότι όσα αφιερώματα κι αν γίνουν, είναι λίγα για να τιμήσουμε τον ποιητή.
 Για το τεράστιο έργο του Γκάτσου έχουν μιλήσει οι συνεργάτες του,έχουν γράψει οι μελετητές του,εμείς δεν έχουμε παρά να τον τιμούμε.
Συμπληρώνουμε εδώ τη βιογραφία- εργογραφία με τα δύο εξαιρετικά αφιερώματα της ΕΡΤ.

-Αφιέρωμα στον Νίκο Γκάτσο,Παρασκήνιο,Αρχείο ΕΡΤ:
-Μέρος 1ο
-Μέρος 2ο

Θα αφήσουμε τα τραγούδια του να μιλήσουν για κείνον.Τραγούδια,τόσο μα τόσο,αγαπημένα...

Το τραγούδι της χαμένης Κυριακής
Μην πετάς ποτέ, ποτέ
σε άδειους ουρανούς.
Παραδείσους μακρινούς
ποτέ μη ζητάς...
****
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/q-PDMptuFU0" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>
****
 
Ο κόσμος σου να είμαι εγώ
...πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές...



****
Χάρτινο το φεγγαράκι



Πάει ο καιρός
Πάει ο καιρός, πάει ο καιρός
που ήταν ο κόσμος δροσερός
και κάθε αυγή ξεκινούσε μια πηγή
για να ποτίσει όλη τη γη...


****
 Η μπαλάντα του Ούρι
Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη
πώς ν' αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ..
.



****
 Κεμάλ
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ.
Καληνύχτα...

****

Φωτό από διαδίκτυο

****
Καληνύχτα Νίκο Γκάτσο...
Και όπως σου γράφει και ο Γιώργος Ανδρέου,
" Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ
Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις
Από της λύπης τον καιρό
Κι όταν γυρίσεις και σε δω
Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις
Της λησμονιάς πικρό νερό..."


5 Μαΐ 2013

Και φέτος Πάσχα...

Και φέτος Πάσχα..."μα βαριά η δική μου καρδία..."
Χρόνια Πολλά σε όλους!
Κι ας είναι όλα τόσο διαφορετικά φέτος...
 Ζητείται φως,ζητείται άνοιξη,ζητείται ελπίδα!





 ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ), 26 
Καθαρή διάφανη μέρα. Φαίνεται ο άνεμος που ακινητεί με τη μορ-
 φή βουνού κει κατά τα δυτικά. Κι η θάλασσα με τα φτερά διπλωμέ-
 να, πολύ χαμηλά, κάτω από το παράθυρο.
Σου 'ρχεται να πετάξεις ψηλά κι από κει να μοιράσεις δωρεάν την
ψυχή σου. Ύστερα να κατεβείς και, θαρραλέα, να καταλάβεις τη θέση στον τάφο που σου ανήκει.  

ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ), 26 β 
        Ασμάτιον 
Ανεμόεσσα κόρη ενήλικη θάλασσα
 πάρε το κίτρο που μου 'δωκε ο Κάλβος
δικιά σου η χρυσή    μυρωδιά 
Μεθαύριο θα 'ρθουν τ' άλλα πουλιά 
θα 'ναι πάλι ελαφρές των βουνών οι γραμμές 
μα βαριά η δική μου    καρδία. 
Οδυσσέας Ελύτης,Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου

*****
Και κάποιες παλαιότερες αναρτήσεις μας για το Πάσχα:
- Χρόνια Πολλά
- Κι ύστερα ήρθε το Πάσχα...
- Η μέρα της Λαμπρής

*****
Η μεγάλη αποκάλυψη
Ν΄αλλάξει ο κόσμος τροχιά.Το μεγάλο ζητούμενο...