19 Αυγ 2010

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα,"Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ..."

Δεκαεννέα Αυγούστου σήμερα.
Σαν σήμερα, το 1936, δολοφονήθηκε ο μεγάλος Ισπανός ποιητής Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.
"Η πιστολιά που σε σώριασε στον πέτρινο τοίχο ενός χωριού της πατρίδας σου,τίποτε δεν κατάφερε να κάνει!Του λαού η δύναμη που αγάπησες ανασταίνει τώρα τα λόγια σου για πάντα και ξέρεις εσύ πόσο το δάκρυ ενός χωριάτη αξίζει περισσότερο απ΄όλα τα βραβεία των Ακαδημιών".Μ΄αυτά τα λόγια απευθύνεται στον ποιητή ο Οδ. Ελύτης(Ανοιχτά Χαρτιά).
"...είθισται να δολοφονούν τους ποιητάς" γράφει ο Ν.Εγγονόπουλος.
Οι "Επισημάνσεις" είχαν κάνει και πέρυσι ένα μικρό αφιέρωμα στον ποιητή με τίτλο "Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό".
Δείτε το εδώ 
Συμπληρωματικά και σχετικά με τη μελοποίηση στίχων του Λόρκα δείτε και στο Περιοδικό Δίφωνο το σχετικό άρθρο με τίτλο "Ο Λόρκα στο Ελληνικό τραγούδι".
*******
"Λούζεται η αγάπη μου",Χ.Λεοντής,Λ.Παπαδόπουλος.Ερμηνεία:Μ.Μητσιάς

 


*******

"Federico Garcia Lorca",Θ.Μικρούτσικος,Ν.Καββαδίας
Το πολύ γνωστό τραγούδι ερμηνευμένο εξαιρετικά από τη Δ.Γαλάνη.Άλλες ερμηνείες:Γ. Κούτρας,Β.Παπακωνσταντίνου,Μ.Πασχαλίδης,Κ.Θωμαΐδης

17 Αυγ 2010

"Τα εύρετρα" Κική Δημουλά


Η νέα ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά μας έκλεψε το καλοκαίρι μας.Η συλλογή(κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ίκαρος) έχει τίτλο "Τα εύρετρα"(από το ομότιτλο ποίημα,4ο στη σειρά,σελ.12).Το κόσμημα του εξωφύλλου σχεδίασε ο εγγονός της ποιήτριας Άθως Δημουλάς.
Κάθε νέα συλλογή ποιημάτων της Δημουλά αποτελεί, αναμφισβήτητα, για όλους μας ένα ευχάριστο γεγονός."Τα Εύρετρα" κυριολεκτικά ομόρφυναν και εμπλούτισαν τις καλοκαιρινές μας αναγνώσεις...
Μετά τη βράβευσή της(δείτε παλαιότερη ανάρτηση στο ιστολόγιο) με το ευρωπαϊκό βραβείο λογοτεχνίας "η πανούργος ποιήτρια", όπως την αποκαλεί ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης(Βήμα,20/6/10), έρχεται να ταράξει και πάλι τα λιμνάζοντα νερά και να "διαρρήξει" τις νωχελικές μέρες του Αυγούστου.
Πολύ θετική η υποδοχή της συλλογής από τους κριτικούς.
Ενδεικτικά μόνο:
Δείτε  στα Νέα(5/6/10) την παρουσίαση της Μικέλας Χαρτουλάρη
και στην Αυγή(22/6/10) το σχετικό άρθρο της Δήμητρας Παυλάκου.
..................
Δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς κάποιο από τα σαράντα τόσα ποιήματα της συλλογής.Όλα σημαντικά κι όλα αγαπημένα, κιόλας...
"Τηλεγράφημα Επείγον"  και "Τα εύρετρα",καθώς η θερινή ραστώνη εξαντλείται επικίνδυνα...
********

 
ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΕΠΕΙΓΟΝ

Βάρκα ελήφθη
κουπί και θάλασσα όχι.
Αμέλησες ή τα έκλεψε η ίδια
η μεταφορική τους σημασία;
*******
ΤΑ ΕΥΡΕΤΡΑ

Τα ξεφύλλιζες,κοντοστεκόσουν κάθε τόσο
διάβαζες τάχα κάτι σε διαπερνούσε
αδιάβαστες κρυφογελούσαν οι σελίδες

μετά τα ζύγιασες όλα στη χούφτα σου
σα να ήταν κέρματα
χοντρικά τα εξετίμησες
ουκ ολίγα είπες
έκπληκτος πώς τ΄ απέκτησες με ρωτάς.

Υποκριτή, γραμμή δε διάβασες
αλλιώς θα το΄ βλεπες
το γράφω εδώ μέσα πρώτο πρώτο

τα εύρετρα είναι
εσύ μου τα έδωσες
επειδή σε βρήκα

σε μέτρησα και ήσουνα πολλά
ξαναμετρώ κι ήσουν αλλιώς
το άφησα να είσαι κι απ΄τα δύο
δε σου αφαίρεσα ούτε μία
απ΄ τις χιλιάδες ωραιότητες που είχες
ούτε μισή απ΄τις πολύτιμες ασκήμιες σου
κόσμε.

8 Αυγ 2010

"Κράτησα τη ζωή μου",Γιώργος Σεφέρης(προσθήκη)

Κράτησα τη ζωή μου



Άλλες ερμηνείες: 
Γρηγόρης Μπιθικώτσης(πρώτη εκτέλεση), 
Μαρία Φαραντούρη, 
Γιώργος Νταλάρας


Για σήμερα ας αφήσουμε την ποίηση και τη μουσική να μιλήσουν... 
Γιώργος Σεφέρης και Μίκης Θεοδωράκης! 

"Κράτησα τη ζωή μου
ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα,
κάτω απ΄το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες
με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά
στην κορυφή τους βραδιάζει".
 *****
Το ποίημα:
ΕΠΙΦΑΝΙΑ,1937
Γ.Σεφέρης
Τ’ ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού
η μεγάλη πέτρα κοντά στις αραποσυκιές και τ’ ασφοδίλια
το σταμνί που δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας
και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά.
Τ’ άστρα του Κύκνου κι εκείνο τ’ άστρο ο Αλδεβαράν

Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά στη κορυφή τους. βραδιάζει.

Κράτησα τη ζωή μου, στ’ αριστερό σου χέρι μια γραμμή
μια χαρακιά στο γόνατό σου, τάχα να υπάρχουν
στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα
να μένουν εκεί που φύσηξε ο βοριάς καθώς ακούω
γύρω στη παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή.

Τα πρόσωπα που βλέπω δε ρωτούν μήτε η γυναίκα
περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της
Ανεβαίνω τα βουνά, μελανιασμένες λαγκαδιές, ο χιονι-
σμένος κάμπος, ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν
μήτε ο καιρός κλειστός σε βουβά ερμοκλήσια μήτε
τα χέρια που απλώνουνται για να γυρέψουν, κι οι δρόμοι.
Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή
δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ. ψίθυροι
σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη
σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα χαλίκια
σαν την ανάμνηση της φωνή σου λέγοντας “ευτυχία”.
Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών
κάτω απ’ τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλειστά πηγάδια
ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες τις φλέβες εκείνες 
που μου ξεφεύγουν
εκεί που τελειώνουν τα νερολούλουδα κι αυτός ο άνθρωπος
που βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής.
Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που σ’ αγγίζει
στάλες βαριές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπό σου
μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή
βρίσκοντας ένα κύκνο νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του,
δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα.

Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο γυρεύεις
να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, εκείνους που έφυγαν 
εκείνους
που χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους,
όσο ζητάς τα σώματα που αγάπησες να σκύψουν
κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των πλατάνων εκεί
που στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη
και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε η καρδιά σου,
ο δρόμος δεν έχει αλλαγή, κράτησα τη ζωή μου 
Το χιόνι
και το νερό παγωμένο στα πατήματα των αλόγων.
(ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ)

3 Αυγ 2010

"Διάφανες αυλαίες",Ανδρέας Εμπειρίκος(προσθήκη)

Φωτό:tvxs.gr





Διάφανες αυλαίες         
    
Στίχοι: Ανδρέας Εμπειρίκος
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τα ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω, βλέπω μπρος μου ό,τι ποθώ
 ********
Η ποίηση είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου.Μέσα της
όλοι μεγαλώνουμε.Οι δρόμοι είναι λευκοί.Τα άνθη μιλούν.
Από τα πέταλά της αναδύονται συχνά μικρούτσικες παιδίσκες.
Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.
Ανδρέας Εμπειρίκος,Ενδοχώρα
*********
Ανδρέας Εμπειρίκος(2 Σεπτ.1901-3 Αυγ. 1975)
Κλείνουν σήμερα τριάντα πέντε χρόνια από το θάνατο του κυριότερου εκπροσώπου της υπερρεαλιστικής ποίησης στην Ελλάδα.
Έργο:
-Υψικάμινος 1935 (ποίηση)
- Ενδοχώρα (1934-1937)  (ποίηση)
- Γραπτά ή Προσωπική μυθολογία 1960 (πεζό)
- Αργώ ή Πλους αεροστάτου 1964-1965 (πεζό)
- Ο Δρόμος 1974 (πεζό)
- Οκτάνα 1980 (ποίηση)
- Αι Γενεαί πάσαι ή η σήμερον ως αύριον και ως χθες,1984
- Ο Μέγας Ανατολικός(1990-1992)(εκδόθηκε μετά το θάνατό του,φιλολογική επιμέλεια Γιώργης Γιατρομανωλάκης)
Ενδεικτικά για τον ποιητή και το έργο του:

-Ανδρέας Εμπειρίκος,Παρασκήνιο,ΕΤ1
-Βικιπαίδεια
-ΕΚΕΒΙ
-Λογοτεχνικά Επίκαιρα

-Το Δέντρο,Ανδρέας Εμπειρίκος,Ανέκδοτες ηχογραφήσεις

"Η αγαθότητα του Εμπειρίκου έρχεται από-και τραβάει για-πολύ μακριά.[...]Υποδηλώνει μια πίστη:ότι τα υλικά και οι προϋποθέσεις για το καλό έχουν δοθεί στον άνθρωπο που αν δεν τα εκμεταλλεύεται είναι απλώς από δικό του λάθος,από την ανικανότητά του να υπερνικά τις μακραίωνες προλήψεις και τα χωρίς λόγο κατατυραγνισμένα στο σκότος της ψυχής του συμπλέγματα".
Οδυσσέας Ελύτης,Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο