27 Απρ 2009

Για τον Μάριο Τόκα



************


***************
Κλείνει κιόλας ένας χρόνος από τότε που ο Μάριος Τόκας "έφυγε" από κοντά μας.
Στις 27 Απριλίου 2008 η Κύπρος, η αγαπημένη του πατρίδα,
τον αποχαιρέτισε για στερνή φορά.
Από τότε μας συντροφεύει το χαμόγελό του,
μας δίνουν στηρίγματα τα όνειρά του για τον κόσμο
και η αγάπη που είχε για τον τόπο του.
Μας συντροφεύουν τα τραγούδια του...
Μάριε, για μας δεν "έφυγες"!
Είσαι εδώ, με κείνη την απέραντη καλοσύνη σου
και γράφεις ακόμα τραγούδια για τους καημούς του κόσμου.
Κι ανεμίζεις ακόμα το άσπρο μαντήλι της ειρήνης...
************


************
Η δική μου η πατρίδα
 Στίχοι: Νεσιέ Γιασίν
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Λένε πως ο άνθρωπος πρέπει την πατρίδα ν' αγαπά
έτσι λέει κι ο πατέρας μου συχνά

Η δική μου η πατρίδα έχει μοιραστεί στα δυο
ποιο από τα δυο μισά κομμάτια πρέπει ν' αγαπώ;

21 Απρ 2009

"Από τα Ιουλιανά στη Δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967"



"Ζητείται λύσις",Κώστας Μητρόπουλος



"Από τα Ιουλιανά του 1965 στη Δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967"
Στις 16 Φεβρουαρίου 1964 διεξήχθηκαν στην Ελλάδα εκλογές (η προηγούμενη κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου είχε μεταβατικό χαρακτήρα), οι οποίες αποτέλεσαν θρίαμβο για την Ένωση Κέντρου. Συγκεκριμένα η ΕΚ εξασφάλισε ποσοστό 52,7% και 171 έδρες, πράγμα που σήμαινε αυτοδύναμη πλειοψηφία. Ακολουθούσαν ο συνασπισμός ΕΡΕ προοδευτικών με 35,3% και 107 έδρες και η ΕΔΑ με 11,8% και 22 έδρες. Η Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ορκίστηκε στις 19 Φεβρουαρίου και σ΄ αυτήν τα πιο σημαντικά υπουργεία ανέλαβαν οι : Π. Γαρουφαλιάς (Εθνικής Άμυνας), Σ. Κωστόπουλος (Εξωτερικών), Γ. Μαύρος (Συντονισμού), Κ. Μητσοτάκης (Οικονομικών), Ι. Τούμπας (Εσωτερικών), Α. Παπανδρέου (Προεδρίας).
Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου έμεινε στην εξουσία μέχρι τον Ιούλιο του 1965 και κατά το διάστημα αυτό επιτέλεσε σημαντικό έργο σε όλους τους τομείς. Ιδιαίτερα στον τομέα της Παιδείας, όπου ο πρωθυπουργός κράτησε και το αξίωμα του αρμόδιου υπουργού, δύο ξεχωριστοί πνευματικοί άνθρωποι, ο Λουκής Ακρίτας από τη θέση του υφυπουργού και ο Ευάγγελος Παπανούτσος από τη θέση του γενικού γραμματέα, ανέλαβαν το βάρος των εκπαιδευτικών αλλαγών.
Τον Νοέμβριο του 1964 εκδηλώθηκε μεγάλη εσωτερική κρίση στο κυβερνών κόμμα. Η κρίση συνδέθηκε με την επίθεση που δέχτηκε – κυρίως από τον Κ. Μητσοτάκη, υπουργό οικονομικών - ο αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού Α. Παπανδρέου και αφορούσε κυρίως την απειρία, τις "αριστερίζουσες" θέσεις του και τις ηγετικές του φιλοδοξίες. Κι ενώ τότε ο Α. Παπανδρέου προτίμησε να παραιτηθεί από το υπουργικό του αξίωμα, υπερασπιζόμενος την πολιτική του εντιμότητα, επανήλθε τον Απρίλιο του 1965 και μάλιστα πανηγυρικά, αφού προηγουμένως είχε σχηματοποιήσει την κεντροαριστερή του ομάδα μέσα στο κυβερνών κόμμα.
Τον Μάιο του 1965 ήλθε στο φως της δημοσιότητας η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ (οργάνωση αριστερής απόκλισης που δρούσε στους κόλπους του στρατού), υπόθεση για την οποία κατηγορήθηκε ο Α. Παπανδρέου. Οι κατηγορίες αυτές βρήκαν πολιτική κάλυψη τόσο από τα Ανάκτορα, όσο και από μια πτέρυγα του Κέντρου με εκφραστές τον Π. Γαρουφαλιά και τον Κ. Μητσοτάκη.
Γύρω στα τέλη Ιουνίου του 1965 οι σχέσεις ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας οξύνθηκαν, καθώς ο Π. Γαρουφαλιάς, με την κάλυψη του θρόνου, αρνήθηκε να εκτελέσει εντολή του πρωθυπουργού για παραίτηση από την ηγεσία του υπουργείου. Ο Γ. Παπανδρέου αποφάσισε να αποπέμψει τον υπουργό του, αφού το δικαίωμα αυτό του το παραχωρούσε το Σύνταγμα, ενημερώνοντας παράλληλα τον Κωνσταντίνο. Ο τελευταίος απάντησε αρνητικά, πράγμα που εξόργισε τον πρωθυπουργό, που θεώρησε ότι φαλκιδεύεται πλέον η ίδια η δημοκρατία. Ακολούθησε η ανταλλαγή επιστολών ανάμεσα στο βασιλιά και τον πρωθυπουργό, των οποίων το περιεχόμενο επιβεβαίωνε την ύπαρξη βαθύτατης και οριστκής ρήξης. Στις 15 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε η ιστορική συνάντηση ανάμεσα στους δύο άντρες που κατέληξε στον εξαναγκασμό σε παραίτηση του πρωθυπουργού.



"Ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι",Κώστας Μητρόπουλος

Η κατάληξη αυτή έμελλε να πυροδοτήσει την πιο μεγάλη πολιτική κρίση στη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας και να υπονομεύσει τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Οι βασιλικοί χειρισμοί που ακολούθησαν αποσκοπούσαν στη διάσπαση της Ένωσης Κέντρου. Το ίδιο βράδυ της 15ης Ιουλίου ο βασιλιάς ανέθεσε την πρωθυπουργία στον Πρόεδρο της Βουλής Γ. Αθανασιάδη-Νόβα. Μαζί του ορκίστηκαν υπουργοί οι Κ. Μητσοτάκης, Γ. Μπακατσέλος, Δ. Παπασπύρου και άλλα σημαντικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.


Οι αποστάτες
 
Ο Γ. Παπανδρέου χαρακτήρισε το νέο Υπουργικό Συμβούλιο «κυβέρνηση ανδρεικέλων» και «προδοτών», μίλησε για παραβίαση του πολιτεύματος εκ μέρους του ανώτατου άρχοντα και κάλεσε το λαό σε νέο «ανένδοτο αγώνα» για την αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας.
Η δήλωση του Γ.Παπανδρέου απέναντι στο «βασιλικό πραξικόπημα» και την «αποστασία» έμεινε στην ιστορία: «συνετελέσθη σήμερον παραβίασις του πολιτεύματος. Η κυβέρνησις του λαού εξηναγκάσθη εις παραίτησιν και εκλήθη να κυβερνήση μία ομάς προδοτών της ΕΚ. Καταγγέλλω προς τον δημοκρατικόν κόσμον της χώρας την ομάδα των προδοτών και τον καλώ εις πάνδημον ειρηνικήν εκδήλωσιν εναντίον της προδοσίας. Αρχίζει από σήμερον νέος ανένδοτος αγών υπέρ της δημοκρατίας».



"Αποκεφαλισμός της Δημοκρατίας",Κώστας Μητρόπουλος
 
Η έκρηξη του Γ. Παπανδρέου πυροδότησε πολιτικές αναταραχές που ξεκίνησαν από την επόμενη της αποπομπής του πρωθυπουργού και έμειναν στην ιστορία με τον όρο «Ιουλιανά».Αιματηρές διαδηλώσεις και παλλαϊκές εκδηλώσεις διεξήγοντο καθημερινά στην Αθήνα και σ΄ αυτές ο λαός καταδίκασε έντονα τη μοναρχία. Στις 22 Ιουλίου σκοτώθηκε σε διαδήλωση ο αριστερός φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας. Οι μαχητικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις είχαν ως αποτέλεσμα να καταψηφιστεί στις 5 Αυγούστου η κυβέρνηση των «αποστατών». Συγκεκριμένα, εναντίον της ψήφισαν 167 βουλευτές (145 της ΕΚ και 22 της ΕΔΑ) και υπέρ της 131 βουλευτές (οι 25 «αποστάτες», 98 της ΕΡΕ και 8 του κόμματος των προοδευτικών).
Ο Κωνσταντίνος δε φάνηκε να κάμπτεται από την εξέλιξη αυτή. Αντί, ως όφειλε, να προσφύγει σε εκλογές, κατέφυγε στην πολιτική του παρασκηνίου, πολιτική που αποσκοπούσε στην προσέλκυση και νέων «αποστατών». Η τακτική αυτή της «σαλαμοποίησης» του Κέντρου συνοδεύτηκε με μεθόδους απαράδεκτες για ένα ευνομούμενο δημοκρατικό πολίτευμα. Στις 18 Αυγούστου ο βασιλιάς ανέθεσε στον Ηλ. Τσιριμώκο (άνθρωπο που είχε συνδέσει το όνομά του με την ευρύτερη αριστερά) την εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση. Όμως, επειδή και η κυβέρνηση αυτή καταψηφίστηκε από την πλειοψηφία των βουλευτών στις 28 Αυγούστου (159 αρνητικές έναντι 135 θετικών ψήφων), ο Κωνσταντίνος συνέχισε τις αμφιλεγόμενες συνταγματικά προσπάθειές του για συγκρότηση μιας τρίτης κυβέρνησης «αποστατών», η οποία θα στηριζόταν κοινοβουλευτικά στην ΕΡΕ.
Αποτέλεσμα των προσπαθειών αυτών ήταν ο σχηματισμός κυβέρνησης από τον Σ. Στεφανόπουλο. Η τακτική της σαλαμοποίησης οδήγησε στην αποχώρηση 6 ακόμα βουλευτών από την ΕΚ, η οποία στις 24 Σεπτεμβρίου εξασφάλισε οριακά την εμπιστοσύνη της Βουλής (152 θετικές ψήφους).
Με το σχηματισμό της κυβέρνησης Στεφανόπουλου, η οποία παρέμεινε στην εξουσία μέχρι τα τέλη του 1966, η χώρα περνούσε κάτω από τον έλεγχο των ηττημένων των εκλογών της 16ης Φεβρουαρίου 1964, η δε εκτροπή της 15ης Ιουλίου ολοκληρωνόταν.


"Συρματοπλέγματα",Κώστας Μητρόπουλος
 
Κατά την περίοδο αυτή τα στελέχη που είχαν αποχωρήσει από την ΕΚ και είχαν αποδεχτεί το πλαίσιο των συνταγματικά αμφιλεγόμενων χειρισμών του Κωνσταντίνου, συγκρότησαν το ΦΙ.ΔΗΚ, τον Νοέμβριο του 1965, το οποίο όμως δεν απέκτησε ποτέ ιδιαίτερη εμβέλεια και μαζική βάση στους οπαδούς του κεντροφιλελεύθερου χώρου. Από την άλλη πλευρά, η κοινοβουλευτικά τραυματισμένη ΕΚ συνέχισε την πολεμική της κατά της κυβέρνησης και του θρόνου, αυξάνοντας μάλιστα το πολιτικό της γόητρο.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1966 ο Π. Κανελλόπουλος απέσυρε την εμπιστοσύνη της ΕΡΕ από την κυβέρνηση με αποτέλεσμα αυτή να ανατραπεί. Στις 22 Δεκεμβρίου ορκίστηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ι. Παρασκευόπουλο, η οποία ήταν υποχρεωμένη να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στα τέλη Μαΐου του 1967. Η κυβέρνηση αυτή πήρε ψήφο εμπιστοσύνης στις 13 Ιανουαρίου του 1967. Στηρίχθηκε από ΕΚ και ΕΡΕ ενώ καταψηφίστηκε από ΦΙ.ΔΗΚ και ΕΔΑ.
Λόγω, όμως, της νέας πολιτικής κρίσης που δημιουργήθηκε, (κρίση που συνδεόταν με τη διαφωνία των δύο μεγάλων κομμάτων σχετικά με την άρση ή μη της ασυλίας των βουλευτών μετά τη διάλυση της βουλής και μέχρι την εκλογή νέας και αποτελούσε ζήτημα κρίσιμο, αφού ο Α. Παπανδρέου βρισκόταν υπό ποινική δίωξη λόγω της υπόθεσης ΑΣΠΙΔΑ), στις 29 Μαρτίου 1967 η κυβέρνηση Παρακευόπουλου παραιτήθηκε.
Σ΄ αυτή την κρίσιμη κατάσταση πολιτικής αβεβαιότητας και ενώ οι φήμες για επικείμενο πραξικόπημα από ομάδα προσκείμενων στο στέμμα στρατηγών οργίαζαν, ο βασιλιάς ανέθεσε την πρωθυπουργία στον αρχηγό της ΕΡΕ Π. Κανελλόπουλο. Η ενέργεια αυτή αποτελούσε κατάφωρη παραβίαση της εκφρασμένης λαϊκής εντολής της 16ης Φεβρουαρίου 1964.
Η κυβέρνηση Κανελλόπουλου απέτυχε να εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή στις 3 Απριλίου 1967 και έτσι στις 14 Απριλίου προχώρησε στη διάλυσή της. Η χώρα έμπαινε στην τελική ευθεία για τις εκλογές της 28ης Μαϊου 1967, οι οποίες πιθανότατα θα οδηγούσαν σε λαϊκή αποδοκιμασία των μέχρι τότε χειρισμών του θρόνου και σε επικράτηση της ΕΚ.


Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος
 
Οι εκλογές αυτές όμως δεν έμελλαν να γίνουν ποτέ. Τη νύχτα της 20ης προς 21η Απριλίου, το κοινοβουλευτικό πολίτευμα κατέρρευσε χωρίς ουσιαστική αντίσταση και στη χώρα εγκαθιδρύθηκε η επτάχρονη στρατιωτική δικτατορία.




Σήμερα, σαράντα δύο χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα της επιβολής της δικτατορίας,  αναπόφευκτα η ιστορική μνήμη παραπέμπει και σε μια άλλη αποφράδα μέρα της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας, εκείνη της 15ης Ιουλίου 1965. Η εκτροπή της 15ης Ιουλίου συνδέεται και με τα τραγικά για τη νεότερη ιστορία της Κύπρου γεγονότα του Ιούλη του 1974, το πραξικόπημα και την εισβολή.
Εύα Νεοκλέους



Σημ. Οι Γελοιογραφίες του Κώστα Μητρόπουλου είναι από το «Ποτέ πια» που
κυκλοφόρησε το 1965 από τις εκδόσεις Ταχυδρόμου και περιλαμβάνει 88 σκίτσα του Κώστα Μητρόπουλου, δημοσιευμένα στο Βήμα και στον Ταχυδρόμο την περίοδο Ιουνίου – Οκτωβρίου 1965.
Για τη δικτατορία των Συνταγματαρχών και τις τραγικές της συνέπειες
πολύ αντιπροσωπευτικό και το ποίημα του Αναγνωστάκη
(Επισημάνσεις,ανάρτηση 14-02-2009).


Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.
Μανόλης Αναγνωστάκης
Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Ο Στόχος (1970). Πρωτοδημοσιεύτηκε στα Δεκαοχτώ Κείμενα, που η έκδοσή τους αποτέλεσε την πρώτη πράξη ομαδικής δημόσιας αντίστασης των πνευματικών ανθρώπων κατά της δικτατορίας. Είναι ποίημα πολιτικό, όπως εξάλλου και πολλά άλλα ποιήματα του Αναγνωστάκη, και απηχεί την πολιτική και κοινωνική κατάσταση από τη μετακατοχική περίοδο και τη στρατιωτική δικτατορία.

Στην οδό Αιγύπτου -πρώτη πάροδος δεξιά!
Τώρα υψώνεται το μέγαρο της Τράπεζας Συναλλαγών
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως.
Και τα παιδάκια δεν μπορούνε πια να παίξουνε από
τα τόσα τροχοφόρα που περνούνε.
Άλλωστε τα παιδιά μεγάλωσαν, ο καιρός εκείνος πέρασε που ξέρατε
Τώρα πια δε γελούν, δεν ψιθυρίζουν μυστικά, δεν εμπιστεύονται,
Όσα επιζήσαν, εννοείται, γιατί ήρθανε βαριές αρρώστιες από τότε
Πλημμύρες, καταποντισμοί, σεισμοί, θωρακισμένοι στρατιώτες,
Θυμούνται τα λόγια του πατέρα: εσύ θα γνωρίσεις καλύτερες μέρες
Δεν έχει σημασία τελικά αν δεν τις γνώρισαν, λένε το μάθημα
οι ίδιοι στα παιδιά τους
Ελπίζοντας πάντοτε πως κάποτε θα σταματήσει η αλυσίδα
Ίσως στα παιδιά των παιδιών τους ή στα παιδιά των παιδιών
των παιδιών τους.
Προς το παρόν, στον παλιό δρόμο που λέγαμε, υψώνεται
η Τράπεζα Συναλλαγών
- εγώ συναλλάσσομαι, εσύ συναλλάσσεσαι αυτός συναλλάσσεται-
Τουριστικά γραφεία και πρακτορεία μεταναστεύσεως
-εμείς μεταναστεύουμε, εσείς μεταναστεύετε, αυτοί μεταναστεύουν-
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει, έλεγε κι ο Ποιητής
Η Ελλάδα με τα ωραία νησιά, τα ωραία γραφεία,
τις ωραίες εκκλησιές
Η Ελλάς των Ελλήνων.
**********
Σχόλιο ανώνυμου:
"Δεν ξέραμε τότε. Μας μίλησαν οι γονείς μας, όχι οι δάσκαλοί μας. Οι δάσκαλοι στην Κύπρο σπανίως μιλάνε. Ξέρουν μόνο συνθήματα και ζήτω το έθνος . Παίρνουν και ευκολότερα προαγωγή, όσο περισσότερο υμνούν το έθνος. Ούτε το 74 μας μίλησαν. Δολοφονούνταν άνθρωποι, τρομάζαμε και πηγαίναμε σχολείο, χυνόταν αίμα,ήρθε το πραξικόπημα,ήρθε η εισβολή, γίναμε προσφυγόπουλα σε κρύα θρανία, κρύα σχολεία, χωρίς ρούχα, φαγητό και τετράδια, φεύγαμε απ΄τα τσαντήρια για να πάμε σχολείο και πάλι δε μας μίλησαν για το τι έφταιξε ούτε μας ρώτησαν κάτι για τη μίζερη πληγωμένη ζωή μας.. Άλλαξα θέμα μάλλον, η αποφράδα είναι το θέμα, αλλά είμαστε εκπαιδευτικοί και αυτά ζούμε ακόμη ως τα σήμερα.."
****** 
Σχετικό θέμα με τη Δικτατορία του 1967 στο ιστολόγιο του Γιώργου Πήττα εδώ: http://www.politispittas.blogspot.com/

19 Απρ 2009

"Κι ύστερα ήρθε το Πάσχα..."

"Η Ανάστασις",Κ.Παρθένης,Εθν. Πινακοθήκη

Κι ύστερα ήρθε το Πάσχα...
Κι αφού «τηρήσαμε ευλαβώς το έθιμο της οδύνης και φέτος», δικαιούμαστε να γιορτάσουμε σήμερα τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης. Τη γιορτή της άνοιξης και της κατανίκησης του θανάτου.

Έτσι, με τον «Αθέατο Απρίλη» ολοκληρώνεται τούτο το μικρό αφιέρωμα σε κείνους που σήκωσαν το «βάρος της τρυφερότητας τ΄ ουρανού».Μια ακόμα βδομάδα των Παθών τέλειωσε, τώρα αρχίζουν τα μεγάλα και ατελεύτητα πάθη...


Ποιος νοιάζεται ;Ποιος ακούει; Εποχή των συνεχών εκπτώσεων,


των εκφυλισμένων εθίμων,της φτιασιδωμένης κενότητας...

Μύριζε μπαρούτι φέτος η λειτουργία της Ανάστασης,

φρουρούμενο το «Χριστός Ανέστη»...


Κι όμως ...

Πάσχα Κυρίου Πάσχα! Πάσχα της Αγάπης! Πάσχα της Ειρήνης!

Χρόνια Πολλά!
Ας μην την πληγώσουμε άλλο αυτή την Άνοιξη...
Εύα Νεοκλέους
******** 

Κυριακή (Πάσχα), 26
Καθαρή διάφανη μέρα. Φαίνεται ο άνεμος που ακινητεί με τη 
μορφή βουνού κει κατά τα δυτικά. Κι η θάλασσα με τα φτερά διπλωμένα, 
πολύ χαμηλά, κάτω από το παράθυρο.
Σου 'ρχεται να πετάξεις ψηλά κι από κει να μοιράσεις δωρεάν την
ψυχή σου. Ύστερα να κατεβείς και, θαρραλέα, να καταλάβεις τη
θέση στον τάφο που σου ανήκει.

Κυριακή (Πάσχα), 26 β
Ασμάτιον
Ανεμόεσσα κόρη ενήλικη θάλασσα
πάρε το κίτρο που μου 'δωκε ο Κάλβος
δικιά σου η χρυσή μυρωδιά
Μεθαύριο θα 'ρθουν τ' άλλα πουλιά
θα 'ναι πάλι ελαφρές των βουνών οι γραμμές
μα βαριά η δική μου καρδία.

Οδ. Ελύτης,"Ημερολόγιο ενός Αθέατου Απριλίου"

18 Απρ 2009

"Το Μεγάλο Σάββατο μέσα από στίχους του Οδ. Ελύτη"

Ελ Γκρέκο,"Η Σταύρωση"
Το έργο, που τοποθετείται γύρω στα 1600, βρίσκεται στο Μουσείο PRADO στη Μαδρίτη

"Το Μεγάλο Σάββατο μέσα από στίχους του Οδυσσέα Ελύτη"

Ίσως πάλι με τα χρόνια, όταν η Γη αποστεγνωμένη ολότελα διαρραγεί,
και ξεχυθεί από τις ρωγμές της ο άλλος ουρανός, ο κρυμμένος μέσα της,
τότε ίσως ξανασκύψει ο άνθρωπος με αληθινή αγνότητα επάνω στο αγαπημένο πλάσμα.
"Το χαμένο θαύμα", Εν Λευκώ

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ, 25
Περαστική από τη χθεσινή αϋπνία μου
λίγο, για μια στιγμή, μου χαμογέλασε
η θεούλα με τη μωβ κορδέλα
που από παιδάκι μού κυκλοφοράει τα μυστικά

Ύστερα χάθηκε πλέοντας δεξιά
να πάει ν' αδειάσει τον κουβά με τ' απορρίμματά μου
-της ψυχής αποτσίγαρα κι αποποιηματάκια-
εκεί που βράζει ακόμη όλο παλιά νεότητα
και αγέρωχο το πέλαγος.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ, 25 β
Πάλι μες στην κοιλιά της θάλασσας το μαύρο εκείνο σύννεφο
που ανεβάζει κάπνες
όπως φωνές επάνω από ναυάγιο

Χαμένοι αυτοί που πιάνονται από τ' Άπιαστα

Όπως εγώ προχθές του αγίου Γεωργίου ανήμερα
που πήα να παραβγώ μ' αλόγατα όρθια και θωρακοφόρους
και μου χύθηκε όλη, όξω απ' τη γης, η ερωτοπαθής ψυχή μου.

Οδυσσέας Ελύτης, "Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου"

17 Απρ 2009

"Η Μεγάλη Παρασκευή μέσα από την ποίηση"

"Για να τηρήσουμε ευλαβώς το έθιμο της οδύνης και φέτος".
Η Μ. Παρασκευή συνάπτεται με τη θλίψη, την οδύνη, το πένθος, τη σταύρωση.
Και επειδή "Ποίηση μόνον είναι" , ας μιλήσουν οι Ποιητές...




Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 24

Σαν να μονολογώ, σωπαίνω.

Ίσως και να 'μαι σε κατάσταση βοτάνου ακόμη

φαρμακευτικού ή φιδιού μιας κρύας Παρασκευής

Ή μπορεί και ζώου από κείνα τα ιερά

με τ' αυτί το μεγάλο γεμάτο ήχους βαρείς

και θόρυβο μεταλλικό από θυμιατήρια.


Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 24 β

Αντίς για όνειρο

Πένθιμος πράος ουρανός μες στο λιβάνι

αναθρώσκουν παλαιές Μητέρες ορθές σαν κηροπήγια

τυφεκιοφόροι νεοσύλλεκτοι σε ανάπαυση

μικρά σκάμματα ορθογώνια, ραντιστήρια, νάρκισσοι.

Σαν να 'μαι λέει, ο θάνατος ο ίδιος αλλ'

ακόμη νέος αγένειος που μόλις ξεκινά

κι ακούει πρώτη φορά μέσα στο θάμβος των κεριών

το «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν».

Οδυσσέας Ελύτης, «Ημερολόγιο Ενός Αθέατου Απριλίου»

Εκδ. Ίκαρος,1984





Συμβουλές της Μεγάλης Παρασκευής


Αδρανείς.
Σε παρασύρει η φωτογραφία σου
ότι το έχεις δίπορτο
όποτε θέλεις είσαι τάχα εδώ
κι όποτε θες κατέρχεσαι.

Σ᾿ εξαπατούν επίσης
τα φουσκωμένα λόγια της ανοίξεως
δήθεν ότι τα άνθη της
συμπαρασύρουν σε ανάσταση
κι άλλα εσταυρωμένα χώματα.

Άκουσέ με, πάρε
στα χέρια σου την κύλιση του λίθου.
Ας σπρώξει λίγο και το Μεγάλο Σάββατο
γεροδεμένο είναι
σήκωσε θεία κλοπή ασήκωτη
και στα ουράνια μοναχό του την ανέβασε.

Μόνο βιάσου γιατὶ όπου νά΄ ναι
το θαύμα της διαψεύσεως τίθεται επὶ τάπητος
ακάνθινο.

Κική Δημουλά, «Χλόη Θερμοκηπίου»

Εκδ. Ίκαρος,2005

14 Απρ 2009

"Η παρουσία του kitsch στην καθημερινότητά μας"




Το κιτς σήμερα και η παρουσία του σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.
Εξαιρετικά ενδιαφέρον το θέμα της έκθεσης φωτογραφίας που διοργανώνει το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.
Θα μπορούσε, άραγε, κάτι αντίστοιχο να γίνει και στην σύγχρονη Κύπρο ή μήπως εμείς εδώ δεν αντιμετωπίζουμε πρόβλημα κυριαρχίας του κιτς;
Περιμένω απόψεις και εισηγήσεις.
Εύα Νεοκλέους

"Η παρουσία του κιτς στην καθημερινότητά μας"
Έκθεση φωτογραφίας και αντικειμένων στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης
Με ποιον τρόπο μπορούμε να καθορίσουμε τα χαρακτηριστικά του κιτς; Από αυτή την ερώτηση αρχίζει η συνεργασία του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης με το δωρεάν διανεμόμενο περιοδικό «Παράλλαξη», προσπαθώντας να εξερευνήσει τις διαφορετικές απόψεις περί κιτς καθώς και τις διαφορετικές εκφάνσεις του. Οι απαντήσεις στην αρχική ερώτηση προέκυψαν μέσα από τις συμμετοχές ενός σχετικού διαγωνισμού που διοργάνωσε το περιοδικό. Το Kitsch σήμερα και η συνεχής παρουσία του στη ζωή όλων αποτέλεσε το θέμα για τον φωτογραφικό διαγωνισμό: οι αναγνώστες της «Παράλλαξης» φωτογράφισαν οτιδήποτε «πληγώνει την αισθητική τους», ανακαλύπτοντας την κακογουστιά παντού! Οι δρόμοι, οι βιτρίνες, τα κτίρια, οι εκκλησίες, ακόμα και το ίδιο τους το σπίτι, αποτέλεσαν μοντέλα για τις πιο... κιτς φωτογραφίες.
Οι εκατό καλύτερες εικόνες εκτίθενται από τη Μεγάλη Τετάρτη στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, σε μια έκθεση υπό τον τίτλο «Greatest Kitsch 2009. Το κιτς σήμερα». Παράλληλα με τις συμμετοχές στον διαγωνισμό, το μουσείο εκθέτει και αντικείμενα από τις συλλογές κιτς των Χρήστου Καλού και Κλειούς Τανταλίδου, δημιουργώντας ένα χώρο διαλόγου για το εξωφρενικά κραυγαλέο αντικείμενο, αλλά και δίνοντας στο κοινό την ευκαιρία να ψηφίσει και να βραβεύσει τις πέντε καλύτερες φωτογραφίες.
Η διευθύντρια του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Συραγώ Τσιάρα, σημειώνει ότι «το κιτς ως πολιτισμικό φαινόμενο αναδύεται στη βιομηχανική Δύση παράλληλα με την τέχνη της πρωτοπορίας».
Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει η Δόμνα Γούναρη. Η έκθεση θα διαρκέσσει έως τις 10 Μαΐου, Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Αποθήκη Β1, Λιμάνι.

Καθημερινή,12-4-2009



Μια σκιαγράφηση των θεωρητικών προσεγγίσεων για το κιτς στον 20ο αιώνα.
Το κιτς ως πολιτισμικό φαινόμενο αναδύεται στη βιομηχανική δύση παράλληλα με την τέχνη της πρωτοπορίας. Σύμφωνα με τον Αμερικανό ιστορικό του μοντερνισμού, Clement Greenberg, ο γερμανικής καταγωγής όρος που προέρχεται ενδεχομένως από το ρήμα verkitschen (φτηναίνω) αναφέρεται σε πολλαπλές εκφάνσεις της μαζικής κουλτούρας όπως η τέχνη των χρωμολιθογραφιών, τα εικονογραφημένα λαϊκά αναγνώσματα, η ελαφρολαϊκή μουσική, τα κινούμενα σχέδια, οι χολιγουντιανές ταινίες, οι εμπορικές διαφημίσεις και συνδέεται με την εισαγωγή της καθολικής εγγραματοσύνης.
Οι κοινωνικοί όροι της ανάδυσης του κιτς ανάγονται στην αλλαγή της κοινωνικής σύνθεσης των πόλεων και στη βαθμιαία μετατροπή των αγροτικών πληθυσμών σε αστικούς. Η υποχώρηση του λαϊκού πολιτισμού της υπαίθρου ώθησε τις νέες αστικές μάζες σε αναζήτηση φτηνών, μαζικών υποκατάστατων της ‘αυθεντικής’ εμπειρίας της κουλτούρας.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της μαζικής εξάπλωσης του κιτς στις αστικές κοινωνίες του 20ού αιώνα; Η διεισδυτική ανάλυση του Γκρίνμπεργκ παραμένει χρήσιμη και σήμερα:
Το κιτς είναι μηχανικό και λειτουργεί με συνταγές.
Το κιτς είναι η κατ’ εξουσιοδότηση εμπειρία και η πλαστή αίσθηση.
Το κιτς αλλάζει σύμφωνα με τον συρμό αλλά παραμένει πάντοτε το ίδιο.
Το κιτς είναι η επιτομή όλων όσα είναι κίβδηλα στη σύγχρονη ζωή. *
Η εξάπλωση του κιτς συνδέεται εξάλλου και με τις αυξημένες τεχνολογικές δυνατότητες του βιομηχανικού καπιταλισμού που επέτρεψαν, για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη έκταση, τη μαζική αναπαραγωγή του έργου τέχνης, γεγονός που το απελευθέρωσε -σύμφωνα με τον Walter Benjamin- από την παρασιτική υπαγωγή στην αυστηρά τελετουργική χρήση του.
Μια νέα συζήτηση για το ρόλο και τον χαρακτήρα της τέχνης ξεκινάει με άξονα το αντιθετικό ζεύγος αυθεντικό – αντίγραφο που επιτρέπει τους καλλιτέχνες να δουν τον εαυτό τους σε εναλλακτικά σχήματα κοινωνικής δράσης. Οι εφαρμογές της τυπογραφίας και του σχεδιασμού εντύπων, οι ανάγκες της πολιτικής προπαγάνδας ολοκληρωτικών και δημοκρατικών καθεστώτων και ο κινηματογράφος αξιοποιούν τα επαναστατικά δεδομένα που ορίζει ‘η τέχνη στην εποχή της τεχνολογικής αναπαραγωγής’. Η έννοια του κιτς διευρύνεται καθώς εμπερικλείει μεθόδους πολιτικής χειραγώγησης και ιδεολογικής καθοδήγησης των μαζών.
Σήμερα έχουμε υπερβεί το στάδιο της ανάγνωσης του κιτς μέσα από τα αντιθετικά σχήματα του υψηλού και του χαμηλού, του ακαδημαϊκού και του ανεπίσημου, κατά το πρότυπο της κριτικής σχολής της Φρανκφούρτης. Ο Μαρκούζε θεωρούσε δεδομένη τη διάκριση ανάμεσα στα δύο είδη κουλτούρας: Η ανώτερη – υψηλή κουλτούρα αντιμετωπίστηκε ως η κιβωτός των υψηλών ανθρώπινων αξιών, του καλού γούστου, η μόνη επαναστατική δύναμη που όφειλε να μείνει αλώβητη από τη μαζική παραγωγή της σύγχρονης κοινωνίας, ενώ τα φαινόμενα της μαζικής κουλτούρας, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, κρίθηκαν ανάξια αναλυτικής προσέγγισης.
Ωστόσο, εδώ και μισό αιώνα, μέσα από τις θεμελιώδεις μελέτες της βρετανικής σχολής των cultural studies, το πρίσμα ανάλυσης των φαινομένων της κουλτούρας έχει διευρυνθεί με στόχο να συμπεριλάβει ζητήματα που άπτονται της καθημερινής ζωής, μεθόδους αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου και σύγχρονους τρόπους ψυχαγωγίας, πάντοτε με διάθεση έντονης πολιτικής παρέμβασης εκ μέρους των θεωρητικών της συγκεκριμένης σχολής. Η βιωμένη εμπειρία ως συνολική αντίληψη και τρόπος ζωής αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον με πεδία έρευνας τις λαϊκές πολιτισμικές εκφράσεις, την προφορική ιστορία και την ανίχνευση της λαϊκής μνήμης. Από την ανάλυση των μηχανισμών του θατσερισμού ως την κριτική τηλεοπτικών σειρών, τα διευρυμένα πεδία έρευνας των πολιτισμικών σπουδών συσκοτίζουν τις ασφαλείς βεβαιότητες και τις απόλυτες διακρίσεις μεταξύ αυθεντικής πολιτισμικής εμπειρίας και φτηνής, μαζικής αναπαραγωγής, όπως έτεινε να οριστεί το κιτς παλαιότερα.
Στην Ελλάδα, η μελέτη του κιτς δεν έχει γίνει ακόμη πεδίο συστηματικής διεπιστημονικής προσέγγισης, αν εξαιρέσουμε ορισμένες απόπειρες καταγραφής της δεκαετίας του ’80 –χρυσής εποχής ανάδυσης και εξάπλωσης του κιτς. Η ανατροπή των πολιτικών και κοινωνικών συσχετισμών στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της πρώτης συνεχούς διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ ανέδειξε στη δημόσια σφαίρα περιθωριακές μορφές ‘λαϊκής’ έκφρασης, τροφοδότησε νομιμοποιητικούς μηχανισμούς του λαϊκισμού σε μία απόπειρα διασφάλισης της ηγεμονίας τόσο στον πολιτικό όσο και στο πολιτισμικό πεδίο με αμφίβολα αποτελέσματα που χρήζουν συστηματικής μελέτης. Από τη διάδοση συγκεκριμένων ενδυματολογικών προτιμήσεων των εκπροσώπων μιας μικροαστικής τάξης που ανέτρεψε την υφιστάμενη ιεραρχία, μέχρι τη μαζικοποίηση του «απενοχοποιημένου σεξ για οικιακή κατανάλωση» που εξασφάλισε η εγχώρια βιομηχανία της βιντεοκασέτας, τα υβριδικά πολιτισμικά φαινόμενα της δεκαετίας του ’80 χρήζουν ώριμης αποτίμησης και -γιατί όχι- μιας σοβαρής απόπειρας αξιολόγησης στο επίπεδο μιας εκτεταμένης παρουσίασης με σύγχρονη μουσειολογική αντίληψη, ένα σχέδιο που εντάσσεται στον εκθεσιακό προγραμματισμό του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης για τα επόμενα χρόνια.
Επειδή δεν είμαστε έξω και πέρα από το κιτς, επειδή το κιτς αποτελεί πλέον εργαλείο της σύγχρονης εικαστικής δημιουργίας, ανάγοντάς μας απευθείας σε αδιαμεσολάβητες από θεωρητικά σχήματα παιδικές μνήμες, ωρίμασε μάλλον η εποχή να σταθούμε ως κριτικοί θεατές σε ό,τι αποτελεί ούτως ή άλλως σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Συραγώ Τσιάρα
Δρ. Ιστορίας της Τέχνης – Διευθύντρια Κ.Σ.Τ.Θ.


*Clement Greenberg, Τέχνη και Πολιτισμός, μετάφραση – επιμέλεια: Νίκος Δασκαλοθανάσης, εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2007.

13 Απρ 2009

"Μπροστά στην Αστυνομική βία αντιτάσσουμε τον πολιτισμό" (Update)



Έργο που φιλοτέχνησε ο Paparazzi κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης

Τύμπανα επαγρύπνησης

Σ' ένα μόνιμο "alert" αποφάσισαν να βρίσκονται οι συνειδητοποιημένοι πολίτες στη Λεμεσό, πλαισιωμένοι κι από μετανάστες. Σαν ασπίδα πρόληψης κι αντιμετώπισης νέων φαινομένων αστυνομικής βίας κι αυθαιρεσίας. Αυτόν το συμβολικό, αλλά κι ουσιαστικό χαρακτήρα είχε η πολιτιστική εκδήλωση διαμαρτυρίας, που οργανώθηκε το απόγευμα του Σαββάτου στο Μόλο, από την Κίνηση Πολιτών Alert.Οι μετέχοντες, μέσα από τη μουσική συγκροτημάτων, θέατρο δρόμου, έκθεση φωτογραφίας κι εργαστήρι ζωγραφικής, διαμήνυσαν ότι δεν ξεχνούν την αθωωτική απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση ξυλοδαρμού των δύο φοιτητών. Ταυτόχρονα διατράνωσαν την απαίτηση του πολίτη ώστε να αφοπλιστεί το χέρι του διεφθαρμένου αστυνομικού, να ελέγχεται ο τρόπος απονομής της Δικαιοσύνης, όπως και το σημαντικότερο: να πάψει η Πολιτεία και τα θεσμικά της όργανα να αγνοούν τη φωνή του πολίτη.
Γ.Κ.
ΠΟΛΙΤΗΣ, 13/04/2009
Σχόλιο: προφανώς ο ΠΟΛΙΤΗΣ δεν είχε ολοκληρωμένη ενημέρωση.Η εκδήλωση διοργανώθηκε από την "Κίνηση Πολιτών Λεμεσού" και την στήριξε η Alert.Αυτά για την αποκατάσταση της αλήθειας.

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την Εκδήλωση
"Όχι στην Αστυνομική Βία"
11 Απριλίου 2009, Κίνηση Πολιτών Λεμεσού
σε συνεργασία με την Alert




Και Μουσική

11 Απρ 2009

"Όταν οι πολίτες διεκδικούν με όπλο τον πολιτισμό"


Ένας άλλος αέρας φύσηξε σήμερα στη Λεμεσό...

Εκεί, στο Ανατολικό άκρο του Μόλου, η φαντασία ενώθηκε με τη δημιουργικότητα σε μια γιορτή του πολιτισμού και διεκδίκησης της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.
Παιδιά, νέοι και νέες, πολίτες κάθε ηλικίας ένωσαν τις φωνές τους, ένωσαν το όνειρό τους για ένα κόσμο χωρίς αστυνομική βία, χωρίς καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, χωρίς αυθαιρεσία και δίκαιο του ισχυρού.
Η Μουσική, το Θέατρο, η Ζωγραφική, τα πολιτιστικά δρώμενα έφεραν κοντά τους ανθρώπους.
Έτσι δόθηκε το μήνυμα της αντίστασης.
Αύριο θ΄ακολουθήσουν κι άλλα.
Πρέπει.Μέχρι την τελική δικαίωση.

Ήταν όλοι εκεί.
Η Κίνηση Πολιτών Λεμεσού, η ALERT, ο Γιάννος Νικολάου, τα παιδιά, οι μεγάλοι, οι μπλόγκερς, οι περαστικοί τουρίστες, τα ΜΜΕ.

"Αντισταθείτε".Λεμεσός,11 Απριλίου 2009




Η διαθήκη μου
Μιχάλης Κατσαρός

Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα
ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία
που μοιράζει έντυπα αγίων
λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς
που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες, τις ευχές, τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς
για το σοφό αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες
των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών
και τη διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.
Τώρα μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.


Aπό εκδήλωση της Alert στη Λευκωσία

ΣΑΒΒΑΤΟ, 11 Απριλίου 2009, 4μ.μ.
ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΚΡΟ ΤΟΥ ΜΟΛΟΥ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ!

Μάρκο Παπαγεωργίου και Γιάννη Νικολάου: ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΑΣΑΜΕ!
Μπροστά στην αστυνομική βία αντιτάσσουμε τον πολιτισμό!



Κίνηση Πολιτών Λεμεσού. Στηρίζει η ALERT
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Μια φορά τζι’ έναν τζιαιρόν είσιεν μια πολιτείαν ήσυχη που ούλλα ετζυλούσασιν καλά. Που κάτω που την τέντα του καφέ, εκαθούμαστουν παρέα τζιαι επερνούσαμεν ωραία.
Όμως μιαν ημέραν εκαταλάβαμεν ότι επεριπαίζαν μας. Πίσω που την ράσιην μας εκάμνασιν τα δικά τους. Ποιοι; Τζείνοι που εβάλαμεν εμείς τζιαμέ να μας προστατεύκουν, τζείνοι που τους πληρώνουμεν εμείς κάθε μήνα που το υστέρημάν μας.
Αποφασίσαμεν ν΄αντιδράσουμεν μιαν ημέραν που δεν επήαινεν άλλον τζιαι εσηκωστήκαμεν που τον καναπέν. Είδαμεν που την τηλεόραση, 10 αστυνομικούς να βασανίζουν με βίτσιον πολλύν δκυο συνανθρώπους μας. Οι εικόνες αθθύμισαν μας δικτατορίαν. Επεριμέναμεν να τους κάτσουν μέσα φυλακήν τούτους τους εγκληματίες, αλλά αθωώσαν τους 3 χρόνια μετά!!! ΓΙΑΤΙ; Γιατί τούτοι που τους ψηφίζουμεν τζιαι τους πληρώνουμεν για να μας προστατεύκουν τζιαι να μας εκπροσωπούν, δεν κάμνουν το καθήκον τους; Αντίθετα μια ζωήν καλύφκουν το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο. Την μια κατάχρηση μετά την άλλην. Επονηρευτήκαμεν…
Καλούμεν ούλλους τους δημοκρατικούς πολίτες να αντιδράσουν για να σηκώσει το ανάστημάν της η Δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα να νικήσουν τον σκοταδισμό τζιαι το παρασκήνιο, τες παρατυπίες, το μέσον, την «σήψιν και την διαφθοράν» του συστήματος...
Ο Κύπριος πολίτης με μιαν φωνήν, απαιτεί δικαίωση, απαιτεί κάθαρση, απαιτεί θεσμούς που να εμπιστεύεται τζιαι να τον υπηρετούν, όπως πρέπει σε μια Δημοκρατία .
Εμείς αντιτάσσουμε τον πολιτισμό τζιαι τη γιορτή στη βία της αστυνομίας, στην ψυχολογική βία των θεσμών που μας γύρισαν την πλάτη και απλά δεν μας τιμούν.


ΣΑΒΒΑΤΟ, 11 Απριλίου 2009, 4μ.μ.
ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΚΡΟ ΤΟΥ ΜΟΛΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ
Μάρκο Παπαγεωργίου και Γιάννη Νικολάου: ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΑΣΑΜΕ!


9 Απρ 2009

"Όχι στην αστυνομική βία"




ΛΕΜΕΣΟΣ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΚΡΟ ΤΟΥ ΜΟΛΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ
ΣΕ ΜΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ.
ΕΚΕΙΝΟΙ ΤΗ ΒΙΑ, ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ!

Η κινητοποίηση των μπλόγκερς είναι πρωτοφανής
για την κυπριακή μπλογκόσφαιρα.
Αυτή η εκδήλωση προβλήθηκε, κυρίως, μέσα
από τα μπλογκς. Και θα πετύχει!



Τα φαινόμενα αστυνομικής βίας συνεχίζονται!


Καταγγελία αστυνομικού, για άσκηση βίας στο παιδί τους από γονείς 7 χρονου αγοριού, σήμερα στην Αστυνομική Διεύθυνση Λεμεσού

Αστυνομικός, πατέρας κοριτσιού που φοιτά στην ίδια τάξη με το εν λόγω αγοράκι, επειδή θύμωσε που μίλησαν άσχημα στο κορίτσι του, πήγε στο σχολείο και θέλησε να "καθαρίσει" με το μικρό παιδί.Έτσι, εννοεί την άσκηση του "λειτουργήματός" του ο συγκεκριμένος αστυνομικός, με τσαμπουκά, με επίδειξη δύναμης και στολής, με κατατρομοκράτηση ακόμα και μικρών παιδιών!Όπως ανέφεραν οι γονείς στην καταγγελία τους, το παιδί φέρει σημάδι από έντονο τράβηγμα στο πηγούνι και ήδη παρακολουθείται από ψυχολόγο, γιατί δε θέλει να ξαναπάει σχολείο.

Κι όμως συμβαίνουν σήμερα στην Κύπρο!

Διαβάστε την είδηση που ακολουθεί:
"Είναι μαύρος, νεαρός και έπρεπε με ξύλο να ομολογήσει παράβαση που δεν έκανε"
Δεν του είπαν ούτε συγνώμη
Φαίνεται πως το χρώμα του δέρματος του Henry αποτέλεσε τεκμήριο ενοχής για τους αστυνομικούς που φέρονται να τον κακοποίησαν. Ευτυχώς αυτοί δεν του έκαναν αγωγή!

Ένα μήνα μετά την καταγγελία για άγριο ξυλοδαρμό του 18χρονου Henry Taylor από μέλη της Αστυνομίας και κανένας από τους αστυνομικούς που φέρονται να μετείχαν στην κακοποίηση του νεαρού δεν τον προσέγγισε για να του ζητήσει έστω και τυπικά συγνώμη για το «λάθος». Ο Henry είχε κληθεί στον αστυνομικό σταθμό ως ύποπτος για οδική παράβαση... την οποία όμως είχε διαπράξει άλλος. Το μόνο κοινό στοιχείο του υπόπτου με τον Henry ήταν το χρώμα του δέρματός του, αφού πρόκειται για παιδιά αφρικανικής καταγωγής.Φοβισμένος ο 18χρονος, ο οποίος κατάγεται από τη Ζιμπάμπουε και τα τελευταία 8 χρόνια ζει στην Κύπρο, μετά το επεισόδιο είναι φοβισμένος και βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. «Φοβάμαι να βγω μόνος από το σπίτι και συνεχώς μέσα στο μυαλό μου μπαίνει η ιδέα ότι θα με δείρουν οι αστυνομικοί», ανέφερε χθες στον «Π». Όπως είπε, μετά το επεισόδιο της 10ης Μαρτίου, ζει καθημερινά έναν εφιάλτη και δεν μπορεί να εμπιστευτεί πλέον την Αστυνομία. «Δεν έχω εμπιστοσύνη στην Αστυνομία να καταγγείλω μία υπόθεση, υπάρχει κατάχρηση εξουσίας», μας τόνισε.
Σε μπελάδες
Όπως υποστηρίζει ο 18χρονος, όταν συγγενικά και φιλικά του πρόσωπα έδωσαν μαρτυρία στην Αστυνομία σχετικά με το ποιος πραγματικά εμπλεκόταν στην τροχαία παράβαση, οι αστυνομικοί αντί να προστατεύσουν τον νεαρό, ανέφεραν στον ύποπτο ότι ο Henry μαρτύρησε εναντίον του, με αποτέλεσμα ο 18χρονος να δέχεται συνεχώς παρενοχλήσεις από το πρόσωπο αυτό. Ο18χρονος είχε κληθεί στον αστυνομικό σταθμό Στροβόλου και εκεί έξι αστυνομικοί, όπως καταγγέλθηκε, τον ξυλοκόπησαν άγρια για να παραδεχθεί αυτά που του υπέβαλλαν. Και όταν ο νεαρός τους έλεγε ότι δεν είχε καμία σχέση με όσα του καταλόγιζαν, τότε συνέχιζαν να τον χτυπούν μέχρι αιμορραγίας.Ο βοηθός αρχηγός Υποστήριξης Α. Ιατρόπουλος διέταξε έρευνα για το επεισόδιο, ενώ έρευνα διεξάγει και η Ανεξάρτητη Αρχή Διερεύνησης Ισχυρισμών και Παραπόνων κατά της Αστυνομίας.
Κωνσταντίνος Χριστοδούλου


Πηγή:ΠΟΛΙΤΗΣ , 9/04/2009

4 Απρ 2009

"Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, "Έχω ένα όνειρο"

4/4/1968, η μέρα που δολοφονήθηκε ο ηγέτης των Μαύρων των Η.Π.Α., ο πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.Το μικρό αυτό αφιέρωμα σε ένδειξη τιμής στον άνθρωπο που αγωνίστηκε για την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων.Αιτήματα που παραμένουν επίκαιρα, προπάντων σήμερα.Το "I have a dream" παραμένει όνειρο ανεκπλήρωτο. Και οι αγώνες του Κινγκ δεν έχουν δικαιωθεί ακόμα, αν ποτέ δικαιωθούν...
Εύα Νεοκλέους

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ(15/1/1929-4/4/1968)
«Η σφαίρα που έπληξε τον ρατσισμό»
Η σφαίρα που έπληξε θανάσιμα τον μαύρο ηγέτη Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το απόγευμα της 4ης Απριλίου 1968 στο μπαλκόνι του μοτέλ της Μέμφις του Τενεσί έφερε εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που προσδοκούσαν οι ανώνυμοι, οι οποίοι όπλισαν το χέρι του δολοφόνου του, ενός κοινού κακοποιού του Τζέιμς Ερλ Ρέι. Ήθελαν να πνίξουν το κίνημα των μαύρων της Αμερικής το οποίο είχε πάρει διαστάσεις τη δεκαετία του '60, βγάζοντας από τη μέση τον άνθρωπο που είχε δώσει νέα δύναμη στον αγώνα τους και είχε επεκτείνει την πολιτική επιρροή του στον λευκό πληθυσμό, με συνθήματα εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ και υπέρ κοινωνικών μέτρων.
Η δολοφονία του όχι μόνο δεν ανέκοψε τη δραστηριότητα των μαύρων για ίσα δικαιώματα με τους λευκούς συμπολίτες τους αλλά αντιθέτως προκάλεσε έκρηξη πρωτόφαντης αγωνιστικότητας του έγχρωμου πληθυσμού της Αμερικής, διεύρυνε το αγωνιστικό μέτωπό του και τελικά, σε λιγότερο διάστημα από δέκα χρόνια, ακύρωσε νόμους και ρατσιστικούς θεσμούς που είχαν κατεβάσει τον έγχρωμο πληθυσμό της Αμερικής στο επίπεδο του «πολίτη δίχως δικαιώματα».
Ήταν χαρισματική μορφή ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και θαυμάσιος ρήτορας. Γιος κληρικού, γεννημένος στην Ατλάντα της Γεωργίας τον Ιανουάριο του 1929, ακολούθησε τον εκκλησιαστικό δρόμο - τον μόνο που σχετικά ανενόχλητα μπορούσε να ακολουθήσει ένας μαύρος νέος στην καρδιά των ρατσιστικών Πολιτειών, αν και αργότερα πήγε στο πανεπιστήμιο και πήρε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης. Το 1953, μόλις 24 ετών, ανέλαβε πάστωρ στην εκκλησία των Βαπτιστών του Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, μιας πόλης που έμελλε να σημαδέψει τη ζωή του.
Την 1η Δεκεμβρίου του 1955 μια μαύρη γυναίκα, η Ρόζα Παρκς, συνελήφθη εντός λεωφορείου, επειδή αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της σε λευκό άνδρα, όπως απαιτούσε ο διαβόητος Νόμος Τζιμ Κρόου που προέβλεπε ποινή ως και 10 ετών φυλάκιση για «παράβαση ανθρωπίνων και θεϊκών αρχών». Η αντίδραση του μαύρου πληθυσμού υπήρξε έντονη. Η κατάσταση έλαβε νέες διαστάσεις, όταν τρεις μήνες αργότερα συνελήφθη για τον ίδιο λόγο η 15χρονη μαθήτρια Κλοντέτ Κάλβιν.
Οι μαύροι αποφάσισαν - και σε αυτό πρωτοστάτησε ο Κινγκ - να κηρύξουν μποϊκοτάζ στις συγκοινωνίες. Ήταν το πρώτο μαζικό κίνημα οργανωμένης διαμαρτυρίας στην Αλαμπάμα το οποίο έμεινε στην πολιτική ιστορία των ΗΠΑ ως «μποϊκοτάζ λεωφορείων της Αλαμπάμα». Διήρκεσε 381 ημέρες και έληξε με θρίαμβο. Το Ανώτατο Δικαστήριο, στο οποίο είχαν προσφύγει οργανώσεις πολιτικών δικαιωμάτων της Νέας Υόρκης και της Μινεσότα, με μια ιστορικής σημασίας απόφαση έκρινε αντισυνταγματικά τα μέτρα απαγόρευσης των μαύρων στα μέσα συγκοινωνίας. Ήταν η αρχή.
Η επιτυχία της εκδήλωσης και οι δηλώσεις συμπαράστασης που άρχισαν να καταφθάνουν στο Μοντγκόμερι παρακίνησαν τον Κινγκ να ιδρύσει το 1957 συντονιστική επιτροπή αγώνων (των μαύρων), ονόματι «Διάσκεψη της Νότιας Χριστιανικής Ηγεσίας» (ACLC), η οποία έμελλε να γίνει το κύτταρο ανάπτυξης του «απελευθερωτικού κινήματος» των μαύρων και ο οδηγός των εκτός και εντός Κογκρέσου αγώνων τους. Στόχος του Κινγκ ήταν να δημιουργήσει μια «ηθική Αρχή» με βάση τις εκκλησίες και να οδηγήσει τους (μαύρους) πιστούς σε έναν «ήρεμο χωρίς βιαιότητες αγώνα για μεταρρυθμίσεις στα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα».
Η φιλοσοφία του, σε αντίθεση με άλλες ομάδες εγχρώμων που αγωνίζονταν για τα ίδια δικαιώματα (Μαύροι Πάνθηρες, Αδελφότητα Αγωνιστών, Χ-Φαρακάντ κ.ά.) είχε ως πρότυπο την τακτική της μη βίας του Μαχάτμα Γκάντι, της Ινδίας, γι' αυτό και επισκέφθηκε την οικογένειά του το 1959 - ένα ταξίδι που τον επηρέασε σε μεγάλο βαθμό. Αυτή η τακτική της «ανοχής της βίας με μη βία» προκάλεσε σοβαρό ρήγμα στο παναμερικανικό κίνημα των μαύρων.
Η δραστηριότητα του Κινγκ κέντρισε την προσοχή του αρχηγού του FBI Έντγκαρ Χούβερ. Με γραπτή εντολή του υπουργού Δικαιοσύνης Ρόμπερτ Κένεντι έδωσε διαταγή «να παρακολουθείται επί τακτικής βάσεως» ο Κινγκ, καθ' ότι στην οργάνωσή του «υπάρχει σε εξέλιξη διείσδυση κομμουνιστικών στοιχείων» και «να αποτραπεί η ανάδειξή του σε πολιτική μορφή».
Πολλά χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε ότι είχε αναληφθεί ολόκληρη επιχείρηση συκοφάντησης και τρομοκράτησης του μαύρου ηγέτη και ότι «σε τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις» πυρπόλησης εκκλησιών στις οποίες θα έκανε κήρυγμα οι δράστες ήταν «πρόσωπα (...) της άμεσης επιρροής» της ομοσπονδιακής αστυνομίας. Αυτά δεν τον επτόησαν, κάθε άλλο μάλιστα.
Καθώς το πολιτικό κήρυγμά του - συνήθως στις εκκλησίες - συγκέντρωνε όλο και μεγαλύτερο ακροατήριο, ο Κινγκ τέθηκε επικεφαλής σε πορείες για να δοθεί το εκλογικό δικαίωμα στους μαύρους να έχουν την ίδια αμοιβή εργασίας με τους λευκούς και να διασφαλιστεί το «δικαίωμα (των μαύρων) να έχουν δικαιώματα». Τα περισσότερα από αυτά τα δικαιώματα έγιναν νόμοι, με αποκορύφωμα την έγκριση της Πράξης για τα Πολιτικά Δικαιώματα το 1964 και της Πράξης Εκλογικού Δικαιώματος το 1965.

Αλλά η μεγαλύτερη προβολή, εκείνο που καθιέρωσε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ως ηγέτη στο παναμερικανικό κίνημα των μαύρων ήταν η ιστορική πορεία στην Ουάσιγκτον, στις 23 Αυγούστου του 1963. Επικεφαλής έξι αντιρατσιστικών οργανώσεων που συγκρότησαν στρατιά 250.000 ανδρών και γυναικών μαύρων αλλά και αρκετών χιλιάδων λευκών, η μεγαλύτερη στην ιστορία της Ουάσιγκτον δημόσια εκδήλωση κατέκλυσε τον απέραντο χώρο μπροστά από το Μνημείο του Λίνκολν, προβάλλοντας το αίτημα για κατάργηση κάθε ρατσιστικού μέτρου και κοινωνική απελευθέρωση των εγχρώμων, για δικαίωμα των μαύρων μαθητών να πηγαίνουν σε δημόσια σχολεία, για κατώτερο μεροκάματο 2 δολαρίων, για αυτοδιοίκηση της κοινότητας της Ουάσιγκτον - η οποία τότε, έγχρωμη στην πλειονότητά της, βρισκόταν υπό τη διοίκηση προσώπου που διόριζε το Κογκρέσο κτλ. Η μεγάλη μαύρη προσωπικότητα του λυρικού πανθέου Μάριον Άντερσον ηλέκτρισε τα πλήθη, ψάλλοντας παραλλαγή του εθνικού ύμνου, και ο Μαρτιν Λούθερ Κινγκ εκφώνησε τον περίφημο λόγο του «Έχω ένα όνειρο» (Ι have a dream), ο οποίος θεωρείται ισάξιος της ιστορικής ομιλίας του Αβραάμ Λίνκολν στο Γκέτισμποργκ. Ας σημειωθεί ότι ο τότε πρόεδρος Τζον Κένεντι ήταν αντίθετος στην πορεία, πιστεύοντας ότι αυτή θα υπονόμευε τη δική του πολιτική για (περιορισμένα) αντιρατσιστικά μέτρα, αλλά μετέβαλε γνώμη, όταν διαπίστωσε τον όγκο του πλήθους.

Δεν πολεμάς το σκοτάδι με σκοτάδι. Μόνο με το φως μπορείς.
Darkness cannot drive out darkness: only light can do that.
Έχω ένα όνειρο.
I have a dream.
Μια απειλή στη δικαιοσύνη οπουδήποτε είναι μια απειλή στη δικαιοσύνη παντού.
Στο τέλος δε θα θυμόμαστε τα λόγια των εχθρών μας, αλλά τη σιωπή των φίλων μας.
Το μίσος δεν αντιμετωπίζει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί.
Σχεδόν πάντοτε η μειονότητα των δημιουργικών, αφοσιωμένων ανθρώπων έκανε τον κόσμο καλύτερο
Πηγή: Βικιπαίδεια


....................................................
Θα ήταν υπερήφανος ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
"Ξέρω ότι ο πατέρας μου θα ήταν υπερήφανος για την Αμερική σήμερα", δήλωσε η κόρη του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ λίγη ώρα μετά την αναγγελία της νίκης του Μπαράκ Ομπάμα. "Αυτό σημαίνει ότι το έργο για το οποίο θυσιάστηκαν ο πατέρας και η μητέρα μου δεν ήταν μάταιο...Συγκινήθηκα πολύ απόψε και έκλαψα ακούγοντας την αναγγελία της νίκης του", δήλωσε από την Ατλάντα η Μπερνίς Κινγκ. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ θα ήταν "υπερήφανος για όλους αυτούς τους νέους που ψήφισαν για να γίνει αυτό δυνατό. Μια καινούργια ημέρα ανατέλλει για την Αμερική", είπε.

Πηγή: www.forthnet.gr
.............................................................
Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ είχε κανει βίωμα του την Ελληνική φιλοσοφία. Και το συναντάει κανείς σε όλες τις εκφάνσεις της πολυκύμαντης ζωής του. Έχει μιλήσει για την χρησιμότητα της Ελληνικής γλώσσας, με έμφαση στις λέξεις αγάπη και έρωτας. Βαθύς γνώστης του διαλόγου του Πλάτωνα. βαθυστόχαστος μελετητής της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, αλλά και της Αγίας Γραφής στα ελληνικά. Τέλος, πολύ χαρακτηριστικά ήταν τα όσα είπε, μια μέρα πριν την δολοφονία του, στις 3 Απριλίου 1968 « θα πάω στην Ελλάδα και η σκέψη μου θα είναι στραμμένη στον Όλυμπο. Και θα δω τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη, τον Ευριπίδη, τον Αριστοφάνη συγκεντρωμένους γύρω από τον Παρθενώνα, καθώς αυτοί συζητούν τις μεγάλες εσωτερικές υποθέσεις της πραγματικότητας.» Αναλλοίωτη θα παραμείνει, στους αιώνας των αιώνων, η επιμονή του για την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων του ανθρώπου, λέγοντας την ιστορική φράση, που και σήμερα χρησιμοποιείται ακόμη, από μαύρους και λευκούς, και είναι άκρως επίκαιρη για όλους τους βασανισμένους, τους κατατρεγμένους, τους άρρωστους, τους φυλακισμένους, τους φτωχούς, τους αδικημένους «We shall overcome!!
Πηγή:Greek News,19-1-2009


Εκτενές αφιέρωμα με τίτλο "Ο άγνωστος Μάρτιν Λούθερ Κινγκ" δείτε στο:

1 Απρ 2009

"Σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Αρχιεπισκόπου και Υπουργού Παιδείας"



Πρωταπριλιάτικο!
Τέρμα στον «ψυχρό πόλεμο» μεταξύ Αρχιεπισκόπου και Υπουργού Παιδείας


Μετά τη συνάντηση της περασμένης Δευτέρας μια νέα εποχή αγαστής συνεργασίας και σύμπνοιας εγκαινιάζεται μεταξύ Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κύπρου και Υπουργού Παιδείας. Ο Αρχιεπίσκοπος, αφού ανέγνωσε με προσοχή το μήνυμα του Υπουργού για την εθνική επέτειο της 1ης Απριλίου 1955, δήλωσε ικανοποίηση και ευαρέσκεια, ιδιαίτερα για τη φράση «καλούμαστε κι εμείς σήμερα να συνεχίσουμε τον αντικατοχικό μας αγώνα». Κατόπιν τούτου, πρόσθεσε, είναι αυτόδηλο ότι ο Υπουργός μετενόησε για τα ατοπήματα του πρόσφατου παρελθόντος και θα έχει την αμέριστη συμπαράστασή μου.
Επιπρόσθετα, εξέφρασε ικανοποίηση με το αυστηρό περιεχόμενο των εγκυκλίων που απέστειλε ο Υπουργός τις τελευταίες μέρες στα σχολεία (π.χ. καταστολή της βίας, τήρηση των κανονισμών για τη μαθητική στολή και ιδιαίτερα χρήση τζιν συγκεκριμένου τύπου,κ.ά.).Η ενέργεια αυτή, όπως σχολίασε, καταδεικνύει και το αδιαμφισβήτητο της συμμόρφωσης του Υπουργού με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων.
Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί μια νέα πορεία στις σχέσεις Εκκλησίας και Υπουργείου Παιδείας και είναι σίγουρο ότι θα τύχει ευμενούς αποδοχής από τους κύκλους εκείνους που αμφισβητούσαν τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη του κ. Δημητρίου(π.χ. Κουλίας, Βαρνάβας,κ.λπ.).
Προς επισφράγιση του «Συμφώνου φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Εκκλησίας και Υπουργείου Παιδείας» λήφθηκαν και οι αποφάσεις που ακολουθούν:
1.
Ανώτατος αξιωματούχος της Αρχιεπισκοπής θα εγκατασταθεί, εάν επιθυμεί, στον τέταρτο όροφο του Υ.Π., προκειμένου να διευκολυνθεί η επίβλεψη.Διαφορετικά η επικοινωνία θα είναι συνεχής και θα γίνεται με σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα.
2. Θα αποστέλνονται ηλεκτρονικά όλες οι εγκύκλιοι του Υ.Π. στην Αρχιεπισκοπή προς έγκριση πριν αναρτηθούν στην ιστοσελίδα του Υπουργείου.
3. Από τούδε και στο εξής ο Αρχιεπίσκοπος θα συνδράμει στην υλοποίηση του υπό έμφαση στόχου του Υ.Π. και θα διαθέσει τα απαραίτητα προς τούτο κονδύλια. Η αρωγή θα είναι αμέριστη, φτάνει να τηρηθούν οι προϋποθέσεις που το ίδιο το Υ.Π. έθεσε για τον συγκεκριμένο στόχο. Η Ιερά Αρχιεπισκοπή θα καλύψει τα έξοδα φιλοξενίας 50 τ/κ μαθητών,(σημ. τα οποία φοιτούν σε σχολεία που δεν έχουν ανεγερθεί σε ελληνοκυπριακές περιουσίες), κατά την περίοδο των θερινών διακοπών, σε κατασκήνωση στο Τρόοδος.
Εύα Νεοκλέους
Τεκμηρίωση:
1. Το μήνυμα του Υπουργού εδώ :http://www.schools.ac.cy/dme/dmecircular/data/Doc3949.pdf

2. Aπόσπασμα από δημοσίευμα της εφημερίδας «Πολίτης»,31/03/2009
"Ουδέν πρόβλημα στις σχέσεις Αρχιεπισκόπου και Υπουργού Παιδείας"
Περασμένα, ξεχασμένα
Αρχιεπίσκοπος και Υπ. Παιδείας βρέθηκαν χθες σε τελετή βράβευσης διαγωνισμού και με δηλώσεις τους ξεκαθάρισαν ότι δεν τίθεται θέμα διαφωνίας, αλλά συνεργασίας
Μετά τις αντιπαραθέσεις και την έντονη κριτική της τελευταίας περιόδου για τις επικείμενες αλλαγές στα βιβλία Ιστορίας, χθες ήταν η ώρα της «συμφιλίωσης».
Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος και Υπ. Παιδείας βρέθηκαν στην τελετή βράβευσης του διαγωνισμού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής με θέμα «Όχι το χρώμα στο σώμα, αλλά η θέρμη και η αγάπη στη ψυχή» και με δηλώσεις τους ξεκαθάρισαν ότι δεν τίθεται θέμα διαφωνίας, αλλά «αγαστής συνεργασίας».
Τα είπαν και τα βρήκαν«Δεν υπάρχει πάγος μεταξύ μας. Έχουμε αγαστή συνεργασία και με τον Υπουργό και με το Υπουργείο του οποίου προΐσταται», δήλωσε ο Κύπρου Χρυσόστομος, έχοντας δίπλα του τον κ. Δημητρίου, όταν ρωτήθηκε αν στη σύντομη συνάντηση με τον Υπ. Παιδείας πριν την τελετή βράβευσης, «έσπασε ο πάγος».
Απαντώντας σε ερώτηση, αν αυτή η καλή διάθεση μπορεί να συνεχιστεί και στα θέματα της Ιστορίας, ο Αρχιεπίσκοπος απάντησε «παντού», ενώ ερωτηθείς αν είναι έτοιμος να καλέσει τον κ. Δημητρίου σε συνεδρία της Ιεράς Συνόδου, προκειμένου να καθησυχάσει τις ανησυχίες της Εκκλησίας για το θέμα της Ιστορίας, επεσήμανε ότι «δεν είναι θέμα της Συνόδου αυτό. Με τον Υπουργό ευρισκόμεθα σε στενή επικοινωνία. Εκείνο που επιθυμεί η Εκκλησία, ήδη ο Υπουργός το έχει ξεκινήσει. Έχει ορίσει ομάδα καταξιωμένων εκπαιδευτικών για να εκπονήσουν το όλο σχέδιο του βιβλίου της ιστορίας». Ερωτηθείς αν ισχύει η πρόθεσή του να επισκεφθεί την Ιερά Σύνοδο για να την ενημερώσει για το θέμα των βιβλίων, ο Υπ. Παιδείας απάντησε με τη σειρά του ότι «όποιος θέλει να με ακούσει εγώ είμαι διαθέσιμος».
Γεωργία Ψαριά